Osoba kolorowa napisała:

> "puchaty" napisał
>> Na temat percepcji Sowy rozmawiaj z Sową. Ze mną rozmawiaj na temat moich
>> uwag (czyli związku wychowania przez matkę z późniejszym zachowaniem).
>
> Sęk w tym, że to Ty napisałeś o "percepcji kobiet, jaką powyżej opisała
> Sowa"

Sowa opisała jakąś sytuację. Ja podałem powód, który IMO może tłumaczyć
występowanie tej sytuacji. O czym właściwie chcesz rozmawiać? O sytuacji
czy o jej powodach?

>>> Rozmawiam z Tobą, bo interesuje mnie Twój punkt widzenia - tudzież punkt
>>> siedzenia. Dlaczego rozmowa z Twoją wiedzą miałaby automatycznie uczynić
> ją
>>> (wiedzę) punktem odniesienia (dla mnie)?
>>
>> Nie jest to prawda. Jeżeli nie _odniesiesz_ swojej wiedzy i doświadczeń do
>> wiedzy i doświadczeń rozmówcy nie będzie dyskusji. Rozmawiając
> prezentujemy
>> nasze punkty widzenia (siedzenia jeśli wolisz) i tworzymy sobie
> wyobrażenia
>> na temat punktu widzenia rozmówcy. Zakładamy "co rozmówca" ma na myśli i w
>> tym momencie staje się to punktem odniesienia.
>
> To sprzeczność. Jeżeli tworzę sobie wyobrażenia na temat punktu widzenia
> rozmówcy - to konfrontuję je z moją wiedzą i doświadczeniem. Mój punkt
> widzenia jest dla mnie punktem odniesienia. To, czego dowiem się od
> rozmówcy, odnoszę do tego, co myślę ja - nie na odwrót. Gdyby było na
> odwrót, oznaczałoby to, że człowiek zatracił własną tożsamość. Jeśli próbuję
> "wczuć" się w sytuację rozmówcy, to wciąż pozostaję w kręgu własnego
> doświadczenia i tak naprawdę nie czuję tego, co mój rozmówca, nie myślę tak
> jak on - tylko wyobrażam sobie, co czułabym będąc na jego miejscu. Moja
> wiedza i doświadczenie pozostają punktem odniesienia.

Ale Twoja wiedza i doświadczenie nie istnieje niezależnie od otoczenia.
Jeżeli podejdziemy do tego systemowo to mechanizm jest taki, że:
1. Istnieje system (Twoja wiedza i doświadczenie)
2. Na wejściu do tego systemu pojawia się w naszym wypadku moja wiedza i
doświadczenie.
3. "Obróbka" informacji w systemie polega na porównaniu sygnałów
docierających z "wejścia" z własną wiedzą i doświadczeniem oraz (jeżeli
mamy do czynienia z systemem samouczącym się a człowiek takim systemem
niewątpliwie jest) zmianą własnej wiedzy i doświadczenia. Twój punkt
odniesienia nie może być czymś stałym i ma na niego wpływ informacja
docierająca z zewnątrz. W systemie musi istnieć sprzężenie zwrotne - Twoja
wiedza i doświadczenie i moja wiedza i doświadczenie.
4. Na wyjściu systemu pojawia się "obrobiona" informacja.

Podpunkt trzeci dowodzi, że na Twój punkt odniesienia musi mieć wpływ moja
wiedza i doświadczenie więc (a zakładam, że w tym jest problem) nazywanie
tego punktu tylko "Twój" czy tylko "mój" jest IMO błędem.

>
>>> Idąc tym tropem: rozmawiając ze mną
>>> czynisz moją wiedzę punktem odniesienia dla siebie.
>>
>> Oczywiście! I mogę nazwać ten punkt odniesienia zarówno:
>> - zgadzam się - mądrze prawi lub
>> - absolutnie nie zgadzam się z taką postawą lub
>
> I właśnie udowadniasz, że to Twoja wiedza jest dla Ciebie punktem
> odniesienia;) Z nią porównujesz to, co czytasz w moich postach. Jeśli
> konfrontacja wypadnie negatywnie, to Twoja wiedza pozostanie dla Ciebie
> wiedzą, a moją odrzucisz. Gdyby moja wiedza była punktem odniesienia, to w
> przypadku konfrontacji negatywnej (czyli wtedy, kiedy byś absolutnie nie
> zgadzał się z moją postawą) musiałbyś odrzucić swoją wiedzę i doświadczenie.

Nie zapominaj, że mogę się od Ciebie uczyć a więc masz wpływ na ten punkt
odniesienia.

>>> Przyjmij więc do
>>> wiadomości, że taka percepcja kobiet, jaką powyżej opisała Sowa, nie
> jest
>>> typowa dla mężczyzn wychowanych jedynie przez matkę;)
>>
>> Nie jest typowa? Dlaczego?
>
> Bo tak wynika z moich obserwacji;)

Wydaje mi się, że cała ta rozmowa o punktach odniesienia miała na celu w
zawoalowany sposób udowodnić, że nie powinienem napisać w wyjściowym poście
"Przyjmij do wiadomości...". Wygląda na to, że nie przekonamy się wzajemnie
co do tego, czy punkt odniesienia jest Twój czy mój, natomiast wyjaśnię
dlaczego napisałem tak autorytarnie do Grzegorza.
Emocje, które mną kierowały, i które niekontrolowane narzuciły mi tą formę,
były podobne do tych, które nie pozostawiają wyboru co do trybu
(rozkazującego) gdy mówi się "Pocałuj mnie w dupę". :-)

puchaty

PS To "w d..." nie jest absolutnie do nikogo skierowane!