On 25 Cze, 11:09, medea <e...@p...fm> wrote:
> Hanka pisze:
> > Rodzice sa po to, by pomoc dziecku wejsc w tak zwane dorosle zycie.
> > Nie po to, by poprzez dziecko realizowac swoje niespelnione marzenia.
> > Nie po to, by miec kogos do wyladowywania swoich frustracji.
> > Rowniez nie po to, by ksztaltowac to nowe zycie wylacznie na obraz
> > i podobienstwo swoje.
> > Pomagac w wyborze, nie zas: narzucac swoje decyzje.
> > Pokazywac rozne sposoby rozwiazywania problemow,
> > a nie: rozwiazywac je za dziecko.
> > Byc blisko, na wyciagniecie reki, i dawac wsparcie,
> > a nie: nakazywac i zakazywac.
>
> To piękne, co napisałaś, Hanko. Z wszystkim się zgadzam.
> Jedno tylko małe ale: jest to cholernie trudne w praktyce.
> Najłatwiej nam przychodzi dawanie tego, co sami od swoich rodziców
> otrzymywaliśmy, każda zmiana oznacza ciężką pracę.
> Szczęśliwcami są ci, których rodzice kierowali się tymi zasadami.

Widzisz, mnie pomogło to, że otrzymałam od moich rodzicow,
szczegolnie od nadopiekunczej matki, cos wrecz przeciwnego.
Obiecalam sobie, ze jesli kiedykolwiek bede miec dzieci,
to zrobie wszystko, zeby nie czuly sie az tak przygniecione,
nakazami, zakazami, ogromem milosci i stalej, nachalnej
obecnosci rodzicow, jak bylam ja.

To nie jest trudne, choc czasami wymaga, jak sama piszesz,
sporego wysilku z naszej, czyli rodzicow, strony.
Lecz zapewniam: po stokroc warto :)

I tak, jak pisze Michal: gdy widzimy rezultaty tej pracy,
satysfakcja jest ogromna.

Doczekalam tego, ze widze owe rezultaty.
Kasuja one kazde zmeczenie czy zniechecenie.
I wszystkie wczesniejsze watpliwosci.

Wiadomym jest, ze kazdy rodzic chce dla swego dziecka
jak najlepiej. Lecz - jak mowisz - czesto, nieswiadomi innych
mozliwosci, powtarzamy jedynie to, co otrzymalismy
w swoim domu, od swoich rodzicow.

Pozostawiajac to, co otrzymalismy korzystnego i pozytywnego,
warto sprobowac zmieniac to mniej korzystne, na lepsze.

Ktos musi zaczac ;)