Ikselka napisał(a):

>> Wchodząc z całą rodziną do Muzeum Powstania Warszawskiego minęłam w
>> drzwiach grupę Niemców w wieku... ok. 80. Jeden z nich, wysoki,
>> postawny, siwy mężczyzna, płakał idąc. Żona podtrzymywała go z troską.
>> Jemu wybaczyłam od razu, w tej samej chwili, gdy tylko ujrzałam jego
>> płacz.
>>
>>
> I jeszcze dopiszę, bo dotyczy to także innego, wcześniejszego tematu:
> ten płacz był płaczem prawdziwego mężczyzny - jeśli jego pobudki były
> takie, jak przypuszczam... Taki płacz przystoi.

Chora i durna kobieta. Aż wstyd.
W dodatku z amnezją. Nie tak dawno pisałaś, że żołnierz żegnający się z
rodziną i płaczący jest conajmniej debilem.
Weź się lecz.

E.