> Ot skrzywienie zawodowe...

Naprawde jesteś polonistką?! Ale chyba nie będziesz mi kazała w kącie,
klęczeć na szyszkach?

> Ciekawe kiedy przesadzisz?

A skąd wiesz, że już tego nie zrobiłem?

> Znajdziesz granicę i okaże się, że zostawiłeś ją już za
> sobą, że nie ma powrotu do "normalności"..

Wyznaje zasadę, że "co mnie nie zabije, to mnie wzmocni" i... jeszcze żyje.
Zastanawiałaś się kiedyś, co oznacza "normaność"? Nie wiem, czy to prawda,
ale mi się wydaje że bycie normalnym oznacza, że mam być taki jak inni, jak
większość. Jeżeli tak, to nie chce być normalny, podam przykład... większość
wybrała Kaczyńskiego i tak powstał Kaczogród.

> Nie, nie. Nie mylmy tu dorosłości z pełnoletnością...

To nie to samo?! Wiedziałem, że mnie rodzice okłamywali, tylko do tej pory
nie widziałem w jakiej kwestii, ale dzięki Tobie, już się to wyjaśniło.
Dziękuje!

> Dopóki pozostaję dziecinna nie traktuję niczego
> poważnie (...)

W takim razie, nie sądze abyś była dziecinna, ponieważ nie wierzę w to, że
chodzisz 24godz/dobrę, 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku, bez cienia
zmartwienia. W końcu musisz sypiać, a podczas snu człowiek jest poważny,
chyba że w Twoim wypadku jest inaczej? Jeżeli tak, to nawet bym zapłacił za
to, aby być świadkiem czegoś takiego...

> problemy pozostają poza granicami mojego
> zainteresowania-tak jest bezpiecznej, bez zmartwień,
> stresu...

Nie sądzisz, że to nic innego jak ucieczka od odpowiedzialności? Pcychikę
należy hartować, to tak jak w przypadku małego zwierzątka, jeżeli będziesz
opiekować się nim w domu i zapewnisz mu idealne warunki do życia, to kiedy
wyrośnie i wyjdzie na dwór, to nie przeżyje, np. zachoruje. Podobnie jest w
psychiką, jeżeli będziesz uciekać od stresu i problemów, to utracisz
odporność i załamiesz się przy najbliższym, napotkanym problemie, albo w
sytuacji, która dostarczy Ci minimum stresu. A taka sytuacja na pewno się
przydarzy, prędzej czy później.

> Powiedzmy, że byłam w pewnym sensie dorosła przez
> niecały rok-nie podobało mi się.

A komu się podoba to, że musi rano wstawać do pracy/szkoły?

> Jak twierdzą moi znajomi-jeśli będę dłużej niż 15 minut
> poważna to znaczy, że umarłam.

Naprawdę, chciałbym Cię poobserwować przez te 15 min, a jeżeli jednak by się
okazało, że byłaś choć przez chwile poważna, to... cóż... zostawiłbym znicz
i przyszedł na pogrzeb...

> Wiesz-wszyscy muszą umrzeć, ale nie wszyscy muszą
> być dorośli.

Istnieje pewna zależność... jeżeli ktoś żyje, to na pewno stanie się
dorosłym. Dlaczego? Zmusza nas do tego życie...