Użytkownik "vonBraun" <i...@s...pl> napisał w wiadomości
news:c4vama$jie$1@nemesis.news.tpi.pl...
> Flyer wrote:
>
> > Co do treści - różnimy się formą [odpowiedzi w tym wątku], jednak moja
> > odpowiedź, w świetle Twoich tłumaczeń, jest jak najbardziej poprawna -
> > dziecko rodząc się dostaje fizyczny obraz z oka i musi go odwrócić,
> Wydaje mi się, że z postu Sławka (oraz z mojego rozumienia działania
> sieci neuronalnych) nie wynika, że dziecko musi cokolwiek odwracać.
> Reprezentacja świata jest czymś zgoła innym niż świat, byle wszystko się
> ze sobą zgadzało i sprawdzało w praktyce.
>
> Gdyby natomiast popatrzeć sobie na lokalizację mózgową pól
> pierwszorzędowych (tak projekcyjnych jak i motorycznych)
> to zarówno wzrokowe, czuciowe i motoryczne okolice
> są w sensie lokalizacji w korze w pewnym przybliżeniu przekształceniem
> rzeczywistości przez symetrię środkową.
> To co na dole w świecie, w mózgu obrabiane jest w neuronach fizycznie
> znajdujących się jest powyżej tych które obrabiają to co
> u góry w świecie. To co po lewej w świecie trafia do prawej półkuli, to
> co po prawej stronie trafia do lewej.
>
> Nie ma to oczywiście żadnego znaczenia poza uproszczeniem
> wzorców mózgowej lokalizacji. Reprezentacje świara realizowane
> przez sieci są przecież wirtualne i równie dobrze mogło by to
> być poukładane w sensie lokalizacyjnym zupełnie inaczej -
> byleby się ze sobą jak wspomniałem "wirtualnie" zgadzało.

Ciekawy wątek ...
Moja uwaga: rzeczywiście, mówienie, że dziecko "musi sobie coś
odwrócić" jest mylące. To by oznaczało, że rodzi się z jakąś
interpretacją, którą musi skorygować. A tak nie jest: dziecko
rodzi się "świeże" a interpretacja powstaje "na czysto" - od razu
taka, która najlepiej pozwala układać bodźce zmysłowe w
rozpoznawalne, uogólnione, powtarzalne schematy. Nie ma znaczenia,
czy są one "do góry nogami", czy nie. Ważne jest to, czy
tworzą logiczną i spójną całość. Mozg nie ma specjalnie pojęcia,
co to jest do "góry nogami" - jest zamkniętą całością, która
przez ograniczoną liczbę wejść-wyjść komunikuje się z
zewnętrzem. Nie wiem, czy to porównanie tutaj padło, ale
można by to porównać do komputera, który jest stawiany
w różnych pozycjach a dalej działa tak samo. Można mu nawet
dać czujnik położenia, ale póki ktoś jawnie nie zaprogramuje, że
programy mają badać stan tego czujnika i inaczej reagować
- dopóty będą one działać zupełnie niezależnie od położenia.
Nasze poczucie pozycji i położenia zaś to już specjalny program,
który otrzymujemy a nie własność której "świadomość"
przechowuje każdy neuron, np. przetwarzający bodźce
wzrokowe.
W ogóle jest fajna praca o zmyśle wzroku i jego modelowaniu:
http://www.neurovision.prv.pl/
Polecam ściągnięcie pdf'a. Jakiś czas temu to rozgrzebywałem
i było to fascynujące ...

Myśle, że ważne jest jednak stwierdzenie, że ośrodki odpowiedzialne
za różne sprawy nie mogą leżeć tak zupełnie dowolnie. Że ich
WZAJEMNE położenie nie jest przypadkowe, a wynika po prostu
w prostej lini ze sposobów wieloetapowego analizowania i ponownego
agregowania informacji w mózgu, minimalizacji długości połączeń
między różnymi ośrodkami. Tak własnie wygląda praca układu
równoległego: informacje podobne są przetwarzane w bliskich rejonach.
Jeśli głębiej wejść w temat, to jest to fascynujące. Zobaczyć, jak informacje
są dzielone wg. pewnych kryteriów i rozsyłane w różne rejony a jak
są rozpoznawane podobieństwa, już na innym poziomie abstrakcji
i z różnych rejonów spływają znów w jedno miejsce. Fascynujące
jest to, jak obraz uzyskany zmysłem wzroku jest rozkrawany
na różne elementy, gdzie już bardzo prędko pojawiają się pewne pojęcia
typu ruch w kierunku, kształt - ostre/gładkie krawędzie, kontrast
jak są one wejściem do konstruowania pojęć "wyższego poziomu"
w innych rejonach. A z drugiej strony: jak pojęcia pochodzące z zupełnie
różnych zmysłów, już po przetworzeniu, trafiają do tych samych rejonów
i stąd ruch kojarzy się nam z ruchem niezależnie, czy był to ruch
punktu zarejestrowany okiem, ruch źródła dźwięku zarejestrowny
uszami czy ruch paznokciem po skórze.
Ta ogólna, uproszczona zasada mówiąca: przetwarzaj podobne informacje
w bliskich rejonach skutkuje bezpośrednio faktem, że rozkład pewnych
ośrodków funkcjonalnych mózgu (szczególnie tych, jak v.B. je nazwał
"pól pierwszorzędowych", czyli jak rozumiem, rejonów najbliższych
zmysłom, które w pierwszej kolejności przetwarzają bodźce zewnętrzne),
odwzorowuje przestrzennie rzeczywistość, która te bodźce dostarcza.
Ma to myślę szczególne znaczenie przy rozpoznawaniu ruchu. Ruch jest
bowiem zjawiskiem uporządkowanym: coś jest tu, potem tu a potem tu.
W mózgu podobnie: jest tu, potem tu, a potem tu. Jeśliby zwykłe, wolne
poruszanie piłeczką wymagało od mózgu, by pobudzał zupełnie inne, odległe
rejony to byłoby to marnotrastwo energii i przestrzeni. I ograniczone
możliwości badania, jak się to ma do innych przedmiotów znajdujących
się w pobliżu.
Myślę, że ciekawym dodatkiem w temacie może być uwaga, że podobnie
rozmieszczenie genów w chromosomach też nie jest przypadkowe.
Że rozmieszczenie genów odpowiedzialnych za podobne funkcje w swoim
pobliżu ma niebagatelne znaczenie dla szybkości ewolucji, co da się wykazać
matematycznie - uporządkowanie informacji w chromosomach daje szybszą
ewolucję, co opisuje tzw. twierdzenie o schematach Hollanda i hipoteza cegiełek
budujących ( http://panda.bg.univ.gda.pl/~sielim/genetic/gen_tos.
htm ). Tak więc
nawet tak odległe coś jak geny, siedzące w swoim mikroświecie, odwzorowywują
w sobie pewne zależności przestrzenne ze świata "zakodowanych istot",
bo jest to uzasadnione ewolucyjnie ! Tak więc podział regionalny
odwzorowywujący rzeczywistość nie jest rzeczą w mózgu wtórną, ale
usankcjonowaną genetycznie.