"Marynatka" <m...@f...net> wrote in message
news:c65j2ukaluumctnnnvd74l62mq926h1c0b@4ax.com...
> Zawsze myślałam, że moja mama jest osobą w miarę zrównoważoną -
> pomyłka.
> nie mam pojęcia co za
> świąteczna palma srzeliła jej do łba.

Spoko. Święta (także Wielkanoc i urodziny dzieci i inne rodzinne spotkania)
mają to do siebie, że wielu osobom palma wtedy odbija. Babcie stęskonione za
malutkimi wnukami przechodzą same siebie i nic na to nie poradzisz. Ja
wspominam pierwsze 2 lata życia mojego syna jako niekończące się scycje z
babciami właśnie wyrywającymi sobie dziecko (dziadków nie mamy - chlip).
Właściwie nawet nie były to scysje - raczej próbowałam wbić zęby w parapet i
przetrzymać. Interweniowałam, jak już widziałam, że dziecko zaczynało mieć
błędny wzrok. Jedyna rada to skrócić takie spotkania do niezbędnego minimum.
Na pocieszenie powiem Ci, że to im mija i już za rok będzie lepiej - mały po
prostu jak będzie miał dość, to zejdzie babci z kolan i pójdzie do swoich
spraw. A generalnie, to starałam się unikać sytuacji typu obie babcie plus
dziecko na jednym terytorium. Również układ typu jedna babcia plus dziecko w
moim domu w mojej obecności groził wybuchem - zwykle nie mogłam dotrzeć do
własnego dziecka, bo babcia bezustannie do niego gruchała, albo nie mogłam
się zająć dzieckiem, bo babcia nie przestawała mówić do mnie. Obłęd. Już
lepiej było zaprosić babcię do malucha wtedy, kiedy ja musiałam gdzieś
wyjść. Sytuacja się poprawiła dopiero, kiedy Adaś podrósł na tyle (~ 2 i pół
roczku), że można było go na kilka godzin zostawić u którejś babci. Byli
wtedy tylko we dwoje, mogli spokojnie nacieszyć się sobą i dziecko
wychodziło z tych spotkań w znacznie lepszym stanie psychicznym, niż po
wizytach babć u nas. Może Twoja mama po prostu za rzadko małego widuje i
stąd to zachowanie? Wybacz jej, przeproś teściów, ewnetualnie zostaw im
wnuka na dwie godziny i idź połazić po sklepach, mamie załatw więcej widzeń
z wnusiem, a wszyscy szybko zapomnicie o tym jednym niefortunnym dniu:)))
Anka