On Fri, 8 Aug 2003 09:07:15 +0200, "Kenton R." <k...@o...pl> wrote:

>Skromność to chyba jakiś mit,
>który wlecze się za nami od wieków (chyba średnioweicza -
>gdzie kazano się biczować, pokutować, oddawać dziesięciny
>byli panowie, i chyba po to, aby poddani za bardzo nie
>podskakiwali),

Idea skromności sięga dalej niż średniowiecze, choć niewiele dalej.
Starożytni Grecy uznawali ją za wadę. Grek dążył do wyróżnienia się,
do przedstawienia swojej osoby w jak najlepszym świetle. Największym
złem była zniewaga, zła sława. To przecież w starożytnej Grecji po raz
pierwszy pojawia się idea sportu - jako rywalizacji. Wyobraża ktoś
sobie skromność w sporcie? Np. zawodnika, który stara się biec
*poniżej* swoich możliwości po to, by wypaść gorzej od innych??? W
Rzymie było podobnie. Zalecenie skromności po raz pierwszy pojawia się
- zdaje się - u stoików. Rozwija je chrześcijaństwo. A nawet czyni
skromność jednym z filarów swojego credo. Chrześcijanin miał dążyć do
chwały w oczach Boga (który *wszystko* widzi), a nie w oczach innych
ludzi.

--
Amnesiak
------
"Mądrość wyznacza granice również poznaniu."
F. Nietzsche