Dnia Tue, 1 Jul 2014 19:30:56 +0200, Stokrotka napisał(a):

> Fluor to pierwiastek niezbędny do życia , ale i szkodliwy gdy jest go w
> diecie zbyt wiele.
>
> Fluor w bardzo małych stężeniach jest niezbędny do prawidłowego budowania
> kości i zębów, zwłaszcza okresie kształtowania się kośćca i zębów, zwiększa
> odporność szkliwa na rozpuszczanie w kwasach i przeciwdziała osadzaniu się
> bakterii na powierzchni zębów.
> I ma inne dobroczynne działania.
>
> Występuje w czarnej herbacie, ale najpospolitszym jego źrudłem jest woda
> pitna (gruntowa lub kranowa, niefiltrowana).
>
> Przyjmowanie dużych ilości fluoru prowadzi do jego odkładania w układzie
> kostnym i doprowadzić do uszkodzeń powodując ucieczkę wapnia z organizmu
> wywołując wczesną osteoporozę, może spowodować niedoczynność tarczycy, może
> nasilać objawy trądziku oraz dermatoz, zaburzeń pracy tarczycy, trzustki i
> nadnerczy.
> Nadmiar fluoru może być przyczyną alergii, blokuje też whłanianie magnezu,
> może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia płodu, powoduje problemy ze
> stawami, może nawet wywołać raka kości i jelita grubego, ma negatywny wpływ
> na system nerwowy i system odpornościowy i u dzieci może powodować
> chroniczne zmęczenie, obniżać poziom IQ i spowalniać reakcje.
> Zwiększenie stężenia fluoru w wodzie powoduje zwiększenie wchłaniania ołowiu
> i aluminium przez mózg.
>
> Wynika z tego, że by być zdrowym ilość dostarczanego do organizmu fluoru
> musi być dość ściśle określona: nie może być go za mało i nie może być za
> dużo.
>
> Źródła internetowe uznają za bezpieczną dawkę dobową 1mg fluoru, na
> dorosłego człowieka na dobę. np:
> http://www.macierz.org.pl/artykuly/zdrowie/szkodliwe
_dzialanie_fluoru.html
>
> http://blog.naturalnaspizarnia.pl/fluor-jest-grozny-
dla-zdrowia/
>
> Tymczasem wielkie tabele kalorii i wartości odżywczych Elmadfa, Muskat
> określają minimalne zapotszebowanie na fluor człowieka dorosłego na dobę na
> od 2,9 do 3,8 mg w zależności od wieku itp, a u dzieci w zależności od wieku
> od 0,7 do 3,2mg , niemowlęta 0,25-0,5mg na dobę.
>
> Wynika z tego, że granica pomiędzy dawką minimalną a maksymalną fluoru jest
> nie tylko bardzo wąska, ale i niemożliwa do spełnienia, no bo jak tu zjeść
> 3mg fluoru, jak każda jego cząstka powyżej 1 mg jest niebezpiecza?
>
> Więc ile maksymalnie?

A jakie to ma znaczenie, skoro nie masz na to wpływu - już dawno pisałam,
ze jesteśmy nim faszerowani i tak - i to de facto bez żadnej kontroli
ZBIORCZEGO spożycia przypadającego na osobę? Bo cóż z tego, że w
pojedynczych produktach jego zawartość jest oznaczona, skoro tych produktów
sa tysięce i to niektóre są nam serwowane bez naszej wiedzy albo i woli?
I jedyne, co możesz zrobić, to kupować pastę do zębów bez fluoru... Tylko
że to i tak nie ma znaczenia praktycznego.


"Fluor jest mikroelementem biorącym udział w aktywacji i zahamowaniu
działania niektórych enzymów. Jest obecny we wszystkich tkankach organizmu.
W kościach, zębach osiąga zdecydowanie większe stężenie niż w innych
tkankach. Od lat trwają spory czy fluor jest niezbędnym mikroelementem. I
jak dotąd nie znaleziono na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi.

Fluor jest jednym z głównych składników leków psychotropowych. Wzmacnia ich
działanie. Gdy do popularnego leku uspokajającego Valium dodano fluor,
powstał środek o silniejszym działaniu, Rohypnol. Inny, niezwykle silny
środek uspokajający z fluorem, Stelazinum, jest używany w domach opieki
społecznej i w szpitalach psychiatrycznych na całym świecie. Fluor jest też
stosowany w takich lekach jak: Atorwastatyna, Deksametazol, Ezetymib,
Nebiwolol, Riluzol, Sparfloksacyna, Triamcinolon.

Międzynarodowy Uniwersytet na Florydzie opublikował raport, w którym
stwierdzono, że roztwór fluorku potasu o stężeniu 0,45 ppm wystarczy, by
znacznie spowolnić nasze reakcje sensoryczne i umysłowe. Wszyscy wiemy, do
czego używa się fluoru - od lat 50-tych XX wieku jest cudownym składnikiem
past do zębów, dzięki któremu możemy rzadziej chodzić do dentysty. Fluor
dodaje się też do wody w kranach, by chronił zęby. Taka jest wersja
oficjalna. A jak jest naprawdę?

Po pierwsze - fluor w pastach do zębów chroni zęby u ludzi jedynie do 20.
roku życia. I to jedynie wtedy, gdy się go nie przedawkuje. Faktycznie -
potrafi wzmocnić szkliwo zębów, ale zażywany w zbyt wielkich dawkach może
jednocześnie spowodować wiele chorób somatycznych i psychicznych.

Słynne akcje fluoryzowania zębów uczniów szkół podstawowych zaowocowały w
Wielkiej Brytanii serią procesów sądowych. Okazało się, że u wielu dzieci
doszło do przebarwień szkliwa, zęby stały się łamliwe i chropowate. W 1996
roku 10-letni Kevin otrzymał 1000 funtów odszkodowania od koncernu Colgate
Palmolive, znanego producenta pasty do zębów. U chłopca stwierdzono
fluorozę, czyli zatrucie fluorem.

A czy fluor naprawdę w znacznym stopniu chroni zęby dzieci przed próchnicą?
Ekspertyza przeprowadzona na zlecenie Amerykańskiego Instytutu Badań
Stomatologicznych wykazała, że właściwie nie ma różnicy między liczbą
ubytków w zębach dzieci mieszkających na terenach objętych fluoryzacją i na
nieobjętych.
Gorszy od ołowiu

fluorozaNiewielu ludzi wie, że fluor tak naprawdę jest trucizną. Często też
jest głównym składnikiem leków psychotropowych, a także... trutek na insekty.
Opublikowane niedawno badania wykazały, że fluor dodawany do wody MOŻE
SPOWODOWAĆ poważne zaburzenia genetyczne, odwapnienie kości, raka. Jest
gorszy od ołowiu! A w Polsce, innych krajach byłego bloku komunistycznego
oraz m.in. w Wielkiej Brytanii wodę się od lat fluoryzuje. Wiele krajów
demokratycznych nie wprowadziło jednak tego zwyczaju. Dlaczego? (Na zdjęciu
widać zniekształcenia twarzy na skutek fluorozy!)

Otóż nikt nigdy nie przeprowadził szczegółowych badań nad skutkami
długotrwałego zażywania fluoru. Owszem, mówi się oficjalnie, że fluor jest
bezpieczny, o ile nie przekracza się pewnej ustalonej dawki. Ale jeśli
ludzie piją dużo wody z kranu (nawet przegotowanej), często myją zęby pastą
z fluorem (a niezwykle trudno jest kupić inną), to jak mogą być pewni, że
wielokrotnie nie przekraczają takiej dawki? Podobnie jest z aspartamem,
słynnym słodzikiem bez kalorii. Jest bezpieczny, gdy spożywamy go w
niewielkich ilościach. Tyle tylko, że tak wiele różnych artykułów
spożywczych go zawiera: soki, wody gazowane, witaminy, cukierki itp. Można
się nim nafaszerować po dziurki w nosie, a producenci rozłożą ręce i
powiedzą: przecież zawartość aspartamu w naszym produkcie jest dopuszczalna
i bezpieczna!

Rodzi się pytanie: skoro tak wielu uznanych naukowców od dziesięcioleci
próbuje zainteresować władze szkodliwością fluoru, to dlaczego nikt nic nie
robi? Kiedy nie wiadomo, o co chodzi, zazwyczaj chodzi o pieniądze, i być
może władzę nad ludźmi.

Totalitarna kontrola umysłów

Od początku XX wieku wiedziano, że podawanie ludziom niewielkich dawek
fluoru sprawia, że są bardziej ulegli i podatni na manipulacje. Gdy więc
podczas II wojny światowej hitlerowcy szukali sposobu, by otumanić więźniów
obozów koncentracyjnych, zaczęli podawać im duże dawki fluoru w wodzie
pitnej. Produkcję fluoru zlecili koncernowi I. G. Farben z Frankfurtu.

Po zakończeniu wojny do Niemiec przyleciał wysłannik rządu USA, Charles
Eiliot Perkins, chemik, który miał przyjrzeć się hitlerowskim metodom
kontroli umysłów. Odnalazł on dokumenty stwierdzające, że zanim wybuchła
wojna niemiecko-radziecka w 1941 roku, oba totalitarne reżimy wymieniały
się informacjami na temat sposobu panowania nad masami. ,,Bolszewicy uznali
dodawanie leków do wody jako idealny sposób na skomunizowanie świata" -
napisał w raporcie. Fluor, nadawał się do tego celu znakomicie - nie dość,
że wywoływał w umysłach pożądane reakcje, to jeszcze można było uzasadnić
jego użycie tym, że chroni zęby. Z trucizny zrobiono lekarstwo.

Ale to sami Amerykanie rozpropagowali cudowne właściwości fluoru. Fabryki
koncernu I. G. Farben jako jedyne nie były bombardowane przez aliantów -
pewnie dlatego, że wielu amerykańskich biznesmenów ulokowało tam duże
pieniądze, m.in. rodzina Mellonów. Po wojnie Mellonowie założyli
Amerykańskie Przedsiębiorstwo Aluminiowe (ALCOA) - a fluor jest toksycznym
odpadem przy produkcji aluminium. Coś z nim trzeba było zrobić. ALCOA oraz
inne zakłady produkujące fluor sfinansowały badania, z których wynikało, że
małe ilości fluoru nie są szkodliwe dla zdrowia. W raporcie całkowicie
pominięto szkodliwe skutki oddziaływania tej substancji na organizm i mózg
ludzki. Natomiast podkreślono zbawienny wpływ na zęby.

W latach 40. XX wieku w kilku miastach USA rozpoczęto fluoryzację wody, a
kilka firm zaczęło dodawać tę substancję do past do zębów, i lawina się
potoczyła...

Fluor a próchnica zębów

FluorozaNiewątpliwie fluor wpływa na budowę i przemianę szkliwa (enamelum).
Uszkodzenie szkliwa umożliwia bakteriom dostanie się do zębiny, co powoduje
próchnicę zębów(caries dentis). Charakteryzuje się ona demineralizacją
uwapnionych części zęba, a potem zniszczeniem substancji organicznej.
Komórki szkliwotwórcze (adamantoblasty) po wyprodukowaniu szkliwa zanikają,
i niemożliwe jest jego odtworzenie, zregenerowanie szkliwa. Z tego powodu
woda jest wzbogacana o sole fluoru. Apatyt fluorowy jest także składnikiem
zębiny (dentinum sive substantia eburnea). Warto wiedzieć, że przypadkach
nie przylegania dziąsła do szyjki, np. w następstwie kamienia zębowego,
zębina na wysokości szyjki może stać się miejscem procesów próchnicznych.
Zatem dobrze jest co pewien czas usuwać kamień nazębny u dentysty, ponadto
używać pasty, która zapobiega odkładaniu się kamienia na powierzchni zębów.

W lecznictwie wykorzystuje się tabletki fluorowe - Natrium fluoratum
(fluorek sodowy) - tabl. do ssania 0,001 mg i tabletki doustne 0,5 mg.
Fluorek sodowy jest stosowany do terapii osteoporozy oraz profilaktyki
próchnicy zębów. Przyjmowanie tabletek fluorowych oraz past fluorowanych ma
znaczenie zapobiegawcze jedynie w okresie tworzenia się i wapnienia
związków zębowych, gdy czynne są adamantoblasty, a więc u kobiet w ciąży (u
płodu), u dzieci i młodzieży. Badania naukowe nie dowiodły aby fluor przy
zębach stałych hamował próchnicę zębów. Jest to biologicznie
(fizjologicznie) niemożliwe.

Fluor pobudza osteoblasty (komórki kościotwórcze), wzmaga wzrost kostniny i
zapobiega nadwrażliwości zębiny na wahania temperatury. Obecnie w handlu
znajduje się bardzo dużo past do zębów zawierających związki fluoru (np.
aminofluorek, monofluorofosforan sodowy, fluorek sodowy). Należy uważać i
pilnować, aby małe dzieci nie połykały pasty fluorowanej podczas mycia
zębów, gdyż może to spowodować bóle brzucha, biegunkę i zatrucie. Past
fluorowanych nie powinny używać osoby cierpiące na trądzik o ciężkim
przebiegu, dermatozę okołoustną, trądzik sterydowy oraz trądzik różowaty.
Badania wykazały, że najbardziej skuteczne w zapobieganiu próchnicy zębów
okazało się fluorowanie wody lub soli kuchennej (średnia redukcja próchnicy
50-50%).

Działania fluoru i zapotrzebowanie

Fluor jest substancją przyjmowaną w małych ilościach z pożywieniem.
Nieszkodliwa dawka dzienna wynosi 1 mg. Przyjmowanie dużych ilości fluoru
prowadzi do jego odkładania w układzie kostnym, kumulacji w skórze i
wydzielania fluoru przez gruczoły łojowe oraz potowe. Doprowadza to do
uogólnionego zatrucia fluorem, określanego mianem fluorozy. Fluor może
spowodować niedoczynność tarczycy. Fluor nasila objawy trądziku oraz
dermatoz. Przewlekłe stosowanie fluoru z nadmiernych ilościach powoduje
przekształcenie się trądziku różowatego lub pospolitego w oporny na
leczenie trądzik fluorowy.

Dużo fluoru znajduje się w herbacie - od 1 do 7 mg/100 g, w dodatku fluoru
łatwo przyswajalnego. Spośród produktów spożywczych najwięcej fluoru
zawierają ryby, fasola - 1,65 mg/1000 g, ziemniaki - 0,141 mg, marchew -
0,188 mg, szpinak - 0,435 mg, mleko - 0,227 mg, mąka pszenna 0,56 mg/1000 g
oraz mięso, kapusta, sałata, rzeżucha, brokuły.

Podawanie fluoru stało się ostatnio modne. Lekarze zalecają go już
niemowlętom, a czasem nawet przyszłym matkom. Ostatnio obserwuje się bardzo
dużo przypadków tak zwanej osteoporozy przedszkolnej, a to na skutek
nadmiaru fluoru, podawanego dzieciom profilaktycznie w postaci tabletek,
kropli, a także specjalnych past z dużą zawartością tego pierwiastka (one
także dostarczają organizmowi pewnej ilości fluoru). Rzadko kto pamięta, że
dziecko, poza dawką tego pierwiastka zaleconą przez lekarza, otrzymuje
jeszcze dodatkową jego porcję podczas regularnego, przynajmniej
dwukrotnego, codziennego mycia zębów fluoryzowaną pastą.

FluorozaCiągłe dostarczanie nadmiernych dawek fluoru powoduje zaburzenia w
składzie tkanki kostnej i zębowej. Jej podstawowy budulec, to znaczy wapń,
ma w organizmie te same receptory co fluor. Ma on jednak znaczną przewagę,
ponieważ szybciej się do nich dostaje, wypierając tym samym wapń i zajmując
przeznaczone dla niego miejsce w tkance kostnej. Taka "fluoryzowana" tkanka
kostna czy zębowa jest dużo gorszej jakości. Konsekwencją tego nie jest
wcale spadek zachorowań na próchnicę, lecz jest to niebezpieczną ucieczką
wapnia z organizmu prowadzącą do tzw. wczesnej osteoporozy! Aby uniknąć
takiego niebezpieczeństwa, możemy podawać dziecku fluor w postaci środków
zewnętrznych. Pamiętajmy przy tym koniecznie o odpowiedniej, bogatej diecie
i właściwej higienie.

Najbardziej bezpieczną formą zewnętrznego podawania fluoru są zabiegi
fluoryzacyjne. Odbywają się jednorazowo i w dużych odstępach czasu, a
preparaty do nich używane krótko działają w jamie ustnej i są wypluwane, a
nie połykane. Taki kontakt z fluorem jest znacznie bezpieczniejszy od
wieloletniego, rozpoczętego już w okresie niemowlęcym, podawania kropelek
czy tabletek, które może prowadzić do poważnych zaburzeń. Badania dowodzą,
że rzeczywiście nadmiar fluoru powoduje znaczne obniżenie jakości tkanki
kostnej i zębiny.

Wiele matek nieświadomych tej sytuacji podaje dzieciom fluor w postaci
kropelek i tabletek. Możemy jednak zauważyć, że dzieci, które nie dostają
fluoru w znacznie mniejszym stopniu mają problemy z uzębieniem. Niektóre z
nich nie mają w ogóle problemów z próchnicą!
Profilaktyka

Profilaktykę fluorową po raz pierwszy wprowadzono w 1945 roku w Stanach
Zjednoczonych. Aby uniknąć przedawkowania fluoru, należy koniecznie
sprawdzić, jaka jest jego zawartość w wodzie pitnej. Takie informacje mają
stacje Sanepidu. W rejonach o silnym zanieczyszczeniu powietrza warto się
dowiedzieć, czy nie zawiera ono jakichś związków fluoru, które także są
wchłaniane przez organizm. O rozpoczęciu profilaktyki fluorowej oraz o
dawce preparatu, dobranej do wagi ciała małego pacjenta, zawsze decyduje
lekarz pediatra lub stomatolog.

Fluor w postaci kropelek czy tabletek bywa podawany kobietom już w czasie
ciąży, w pierwszych miesiącach życia lub od szóstego miesiąca. Zależy to od
decyzji lekarza prowadzącego. Doustne podawanie preparatów fluorowych
działa zarówno na wyrżnięte już mleczne zęby starszych niemowląt, jak i na
niewidoczne zawiązki zębów stałych, które dopiero mineralizują się w
kościach.

W profilaktyce fluorowej dużą popularnością cieszą się metody polegające na
zewnętrznym stosowaniu różnych preparatów w postaci past, lakierów,
płukanek lub płynów do pędzlowania zębów. Zawarte w nich związki fluoru
osiadają na zębach, powodując zmiany w strukturze szkliwa. Preparaty
fluorowe działają także na płytkę bakteryjną, zmniejszając produkcję kwasów
w jamie ustnej.

Zabiegi okresowo wykonywane przez lekarza czy pod okiem szkolnej
higienistki są zawsze bezpieczne i nie grożą przedawkowaniem fluoru.
Rodzice powinni natomiast zwracać baczną uwagę na ilość fluoru zawartego w
paście przeznaczonej dla dzieci (do szóstego roku życia powinny one myć
zęby pastą o obniżonej zawartości fluoru). Warto też kontrolować mycie
zębów, zwłaszcza u małych dzieci, które lubią połykać pastę, a z nią (o
czym należy pamiętać) - dodatkową porcję związków fluorowych.

Profilaktyka fluorowa, stosowana w racjonalny sposób, na pewno jest pomocna
w zapobieganiu próchnicy. Nie należy jednak oczekiwać po niej cudów.
Tabletki czy lakiery niewiele pomogą, jeśli przedawkujemy ilość fluoru!
Preparaty z fluorem - niebezpieczeństwo przedawkowania

Największymi dostarczycielem fluoru do środowiska są zakłady produkujące
aluminium, huty stali, fabryki nawozów fosforowych, mieszanek paszowych,
cegielnie i wytwórnie materiałów ceramicznych, a także kominy elektrowni i
elektrociepłowni. Z atmosfery związki fluoru dostają się do gleby
bezpośrednio w opadach pyłu i z wodami opadowymi oraz resztkami roślinnymi,
zawierającymi często duże jego ilości, zwłaszcza w pobliżu źródeł emisji.
Fluor jest już bardzo rozpowszechniony w środowisku i należy uważać, by go
nie przedawkować, gdyż jego nadmiar działa toksycznie szczególnie na
wydzielanie enzymów, co może doprowadzić do uszkodzeń kości i zaburzeń
pracy tarczycy, trzustki i nadnerczy.

fluoroza3Nadmiar fluoru może być przyczyną alergii, a w skrajnych
przypadkach może dojść do fluorozy przejawiającej się między innymi
kropkowatą zmianą zabarwienia zębów. Mimo to pasty z fluorem jako idealny
pogromca próchnicy cieszą się wielką popularnością. Naukowcy niemieccy,
wobec coraz większej ilości fluoru rozproszonego w naszym środowisku
naturalnym, stwierdzili, że dodatkowe wprowadzanie tego pierwiastka do
organizmu, które niegdyś było celowe, w dzisiejszych czasach przynosi
zdecydowanie więcej szkód niż pożytku. Fluor kumuluje się w kościach,
blokuje też wchłanianie magnezu przez organizm, przenikając przez łożysko u
kobiet ciężarnych czyni nieodwracalne szkody dla płodu. Badania prowadzone
w Śląskiej Akademii Medycznej dowiodły, że nadmiar fluoru, który jest
zjawiskiem powszechnym w dużych aglomeracjach miejskich, działa szkodliwie
nie tylko na zęby, ale także na ogólny stan zdrowia. W żadnym wypadku nie
powinien być dodawany jako dodatek wzbogacający wodę pitną.

Fluor jest bardzo szkodliwy. Jak dotąd oprócz Śląskiej Akademii Medycznej
naukowcy i stomatolodzy nie zajęli się tą sprawą, a pasty z fluorem są
systematycznie stosowane i reklamowane. Belgia, jako pierwszy kraj na
świecie, zabroniła stosowania dodatków fluorowych, które przez dziesiątki
lat promowane były jako niezbędny suplement przez dentystów. Minister
Zdrowia Publicznego opublikował, że produkty z fluorem są trujące i
stanowią wielkie zagrożenie dla zdrowia fizycznego i psychicznego. W
raporcie z 1999 roku UNICEF zgłaszał, że rządy państw nie były
wystarczająco poinformowane o tym, jak trujący jest fluor - szczególnie dla
dzieci, których młody organizm wchłania więcej fluoru niż organizm
dorosłego człowieka. Użyteczność fluoru już wcześniej była kwestionowana na
całym świecie. W ciągu ostatnich lat specjaliści ostrzegali przed tym
pierwiastkiem.

Fluor jest bardzo czynnym składnikiem i przenika głęboko w kości i komórki,
gdzie się odkłada. Powierzchnia zębów staje się mocniejsza, ale ząb sam w
sobie staje się bardziej kruchy. Z wielu badań wynika, że fluor powoduje
problemy ze stawami, deformacje kręgosłupa, osteoporozę i może nawet
wywołać raka kości. Również mózg nie może obronić się przed jego skutkami.
Fluor ma negatywny wpływ na system nerwowy i system odpornościowy i u
dzieci może powodować chroniczne zmęczenie, obniżać poziom IQ, obniżać
umiejętności uczenia się, powodować letarg i depresję. Rząd Belgii
zaproponował Komisji Europejskiej, by zabronić dodatków fluorowych w całej
Unii Europejskiej, ale Komisja stwierdziła, że na to jeszcze za wcześnie!

Fluorkowanie wody jest sprawdzonym i bezpiecznym sposobem walki z
próchnicą, jeśli nie przekroczy się zalecanej normy! Optymalne stężenie
fluorku sody w wodzie to 0,7 do 1,2 mgl. Jeśli żyjesz w rejonie gdzie woda
jest fluorkowana lub podlega innemu rodzajowi fluoryzacji endogennej
(fluorowane mleko, tabletki) używaj niewielką ilość pasty (wielkość owocu
porzeczki) unikaj połykania pasty, płukanek. Nadmiar fluoru jest przyczyną
fluorozy - objawiającej się przebarwieniem szkliwa (brązowe lub białe
plamy). Szczególną uwagę radzę poświęć dzieciom - zęby w czasie rozwoju
szczególnie podatne są na zbyt wysoki poziom fluoru.

Fluor charakteryzuje się bardzo wysoką toksycznością. Wolny pierwiastek
jest bardzo agresywny w stosunku do komórek ciała. Powyżej dawki dziennej
0,15mg jest silnie trujący. Zatrucia występują w hutach aluminium,
fabrykach nawozów sztucznych i kopalniach apatytu.

Fluorek amonowy NH4F - biała substancja krystaliczna o silnym zapachu
amoniaku, w temperaturze 40°C rozkłada się , wydzielając amoniak i
przechodząc w kwaśny fluorek amonowy; również w roztworze wodnym rozkłada
się. Otrzymywany przez reakcję wodorotlenku amonowego i kwasu
fluorowodorowego i następnie krystalizację. Stosowany w analizie
chemicznej, metalurgii, galwanotechnice i do trawienia szkła.

Fluorek sodowy NaF - biały krystaliczny proszek, topnieje w temperaturze
988°C, temperatura wrzenia 1700°C, słabo rozpuszczalny w wodzie.
Otrzymywany przez wprowadzenie fluorowodoru do roztworu wodorotlenku
sodowego lub węglanu sodowego. Stosowany do impregnowania drewna, jako
środek bakteriobójczy w przemyśle fermentacyjnym.

Fluorek wapniowy CaF2 - bezpieczna substancja krystaliczna. Temperatura
topnienia 1403°C, temperatura wrzenia 2500°C, trudno rozpuszczalny w
wodzie. Występuje w przyrodzie w minerale fluorycie. Otrzymywany przez
działanie kwasem fluorowodorowym na węglan wapniowy. Stosowany do
otrzymywania fluorowodoru, do trawienia szkła, jako składnik emalii.

Fluor jest często występującym pierwiastkiem w przyrodzie. Występuje
głównie w postaci minerałów: fluorytu CaF2, apatytu Ca5(PO)4*3(OH,F) i
kriolitu Na3AlF6. Zajmuje on pod względem rozpowszechnienia w skorupie
ziemskiej 15 miejsce (procenty wagowe).

fluoroza2

Fluoroza
Fluor jest niepotrzebny gdyż:

Dzieci mogą mieć zęby w idealnym stanie bez spożywania fluoru.
Korzystniejsze jest miejscowe, a nie ogólne stosowanie środków
zawierających fluor.
Większość krajów Europy Wschodniej odrzuciła fluorowanie wody pitnej.
Gdyby fluor był potrzebny młodemu organizmowi, znajdowałby się w mleku
matki w dużej ilości, tymczasem jest go jedynie 0,01ppm czyli 100x mniej
niż wodzie fluorowanej.
Dzieci zamieszkujące obszary nie objęte programem fluorowania wody
pitnej, otrzymują wystarczający poziom fluoru z pożywienia.

Fluor jest niebezpieczny gdyż:

Gromadząc się w kościach zwiększa ich kruchość i podatność na złamania.
Gromadząc się w szyszynce zmniejsza produkcję melatoniny.
przedawkowanie fluoru powoduje fluorozę,
Istnieją podejrzenia, że ma związek ze zwiększeniem zapadalności na
osteoporozę.
Zwiększenie stężenia fluoru w wodzie powyżej 1ppm powoduje zwiększenie
wchłaniania ołowiu i aluminium przez mózg!
Mieszkańcy krajów, w których stężenie fluoru w wodzie jest większe niż
3ppm są mniej płodni.
Powoduje wzrost agresji wśród dzieci.
Ma bardzo niewielkie zastosowanie w terapii.


fluoryzacja
Podstępna fluoryzacja!


Pasty do zębów bez fluoru: (jest ich o wiele więcej :-)

CaviStat i zawiera składniki normalnie obecne w produktach spożywczych,
takich jak aminokwas arginina oraz dwuwęglan i węglan wapnia. Nie zawiera
natomiast ani śladu fluoru, składnika mineralnego kości i zębów,
stosowanego do walki z próchnicą od dziesięcioleci. Dzięki temu jest
bezpieczna dla małych dzieci, które mają tendencje do połykania pasty.
Nenedent - pasta bez fluoru dla dzieci - Jest przeznaczona dla dzieci
otrzymujacych optymalna dawkę fluoru lub przyjmujacych tabletki
fluorowe.Żel krzemowy dokładnie czysci i poleruje zęby mleczne, delikatnie
usuwa osad nazębny. Ksylitol wspomaga remineralizację, hamuje rozwoj
bakterii powodujących próchnicę. Posiada smak jabłkowo- bananowy.
Tołpa Chamosal Dent Junior - bioaktywna pasta bez fluoru dla dzieci.
Szałwiowa pasta do zębów - Ziaja - Skutecznie czyści zęby i usuwa osad
nazębny, łagodzi podrażnienia błony śluzowej oraz zapobiega zapaleniu
dziąseł. Ma orzeźwiający miętowy smak. Zapewnia długotrwały, świeży oddech.
Lavera Basis Sensitiv - Pasta do zębów z zawartością kredy i drobinek
krzemu skutecznie usuwa osad nazębny. Przeciwzapalne i antybakteryjne
działanie echinacei i propolisem uzupełniają całościową higienę jamy
ustnej. Wartość pH neutralizuje szkodliwe działanie kwasów na szkliwo.
Zapobiega próchnicy, parodontozie i osadzaniu się kamienia nazębnego.
Ajona - pasta bez fluoru na krwawiące dziąsła - oraz działa
przeciwzapalnie i bakteriobójczo. Doskonale usuwa osady i chroni przed
powstaniem płytki nazębnej i kamienia - przyczyn powstania chorób. Poprawia
mikroflorę jamy ustnej i likwiduje nieprzyjemny zapach z ust. Pasta zawiera
ekstrakt z rumianku
Tołpa - specjalistyczny żel do zębów bez fluoru Tołpa Chamosal-dent
dzięki specjalnej recepturze torfowo-ziołowej wykazuje doskonałe
właściwości profilaktyczne: zagęszczony wyciąg torfowy wzmacnia i
regeneruje tkanki przyzębia i błony śluzowej jamy ustnej; rumianek działa
przeciwzapalnie; szałwia działa przeciwzapalnie, antyseptycznie i
ściągająco.
Pasta Neem - jest wolna od środków chemicznych, cukru, słodzików -
wybiela zęby oraz chroni dziąsła; nie podrażnia dziąseł (jak to ma często
miejsce w przypadku tradycyjnych past); posiada silne działanie
grzybobójcze (14gatunków grzybów, w tym Candida Albicans); działa
przeciwbakteryjnie (Staphylococcus Aureus i Salmonella); działa przeciwko
wirusom; pomaga przy stanach zapalnych; wywiera działanie neutralizujące w
stosunku do pasożytów i form rozwojowych bakterii; moduluje i aktywizuje
układ wzmacniający zęby; zwiększa liczbę leukocytów; zwiększa produkcję
interferonu-y; Neem jest nieszkodliwa dla pożytecznych bakterii; ma silne
oraz natychmiastowe działanie; wzmacnia dziąsła i płytkę, usuwa osad,
kamień nazębny i inne przebarwienia."

http://www.macierz.org.pl/artykuly/zdrowie/szkodliwe
_dzialanie_fluoru.html
--
XL "Nie należy mylić prawdy z opinią większości." Jean Cocteau