Krys

Tak, ja nie jestem chorym burakiem, gdzie wiocha im bardziej zaburzona, krzyczy że
pierdolec ma być norma.

"Do rozwoju ksenofobii mogą przyczynić się różne problemy osobowościowe, np. cechy
paranoiczne lub narcystyczne. Ideologia paranoiczna staje się sposobem na kompensację
własnego poczucia nieudolności. Narcystyczna triada, sprzyjająca niechęci do
cudzoziemców, obejmuje: roszczenie praw, rozczarowanie z powodu niezaspokojenia
narcystycznych potrzeb i gniew wywołany odrzuceniem praw. Narcyza charakteryzuje
mania wielkości, poczucie prześladowania przez "innych" i mściwa wściekłość.
Natomiast jądro osobowości paranoika obejmuje poczucie naruszenia praw, poczucie
nieudolności, wstyd i podatność na zranienie. Przykładami skrajnych "paranoików w
polityce" są Hitler i Stalin - wyznawcy ekstremizmu politycznego.

Biorąc pod uwagę tło historyczne ksenofobii, należy wspomnieć o sarmatyzmie i
megalomanii. Sarmatyzm jako pewna formacja kulturowa pojawił się w Polsce w XVI
wieku. Początkowo sarmacka szlachta przejawiała pozytywne cechy, jak waleczność,
odwagę, męstwo, wierność narodowi, jednak z czasem wartości te zaczęto przerysowywać.
W ich miejsce zaczęły wchodzić: egoizm, nietolerancja religijna i kulturowa, agresja,
awanturnicze nastawienie, wrogość, ciasne horyzonty myślowe. W II połowie XVII wieku
sarmacka ksenofobia przybrała rozmiary megalomanii - przeświadczenia o wyższości
narodu polskiego nad innymi. Z czasem megalomanię uzupełniła niechęć do cudzoziemców
i lęk przed obcymi."