Użytkownik "* kachna *" <k...@p...fm> napisał w wiadomości
news:xXWCc.124764$vP.75497@news.chello.at...
> PS. (dlugi, wiem)
> ... żeby było jasne - wcale nie chodzi mi o ostrość ich wypowiedzi. To
tylko
> "oprawa".
> Chcą powiedzieć, że piszę wiele rzeczy niepotrzebnie, OK, to prawda! Ale
> oni tego nigdy nie napiszą, tylko usilują to "zasugerować" ... Zamiast
> jednego maila tworzą całą serię, w końcu ostatnią konkluzją jest zazwyczaj
> głupota. A efekt - w krzakach.
> .... Wiesz jak to działa? Gdy ktoś każe mi domyślać się czegoś, ale nie
> powie tego wprost, odbieram to jako manipulację. Wyłazi ze mnie wtedy
uparty
> baran, który za żadne skarby nie spojrzy ponad to, co zostało napisane.
> Psycholog działający podobnie jak oni (za moją kasę ;)) przez godzinę
> kazałby mi się domyślać, o czym to ja mam myśleć, itd. Wychodząc od niego
> byłabym wkurzona, rozczarowana i nigdy więcej bym tam nie wróciła.
> Wolę tych ludzi, którzy jak Ty potrafią powiedzieć, choćby krzyknąć -
> zastanów się co mówisz, skup się na jednym, ważnym!... Do tego powiedzmy
> jedno porównanie o krowie, dla rozładowania atmosfery ;)) I już, dwie
> minuty w życiu, w (jednym) mailu dwa zdania. A wtedy kończę gadać bez
sensu,
> zaczynam szukać w głowie tego co ważne.
> Co niniejszym czynię
> z pozdrowieniami
> kachna
>
>

droga Kasiu :) bardzo dobrze rozumiem Twoje rozterki

ilustracja:
kiedy jeszcze byłem w szkole, miałem taki przedmiot jak rysunek
trzeba było naprawdę dużo machać tych rysunków żeby coś zaliczyć
z tym że moje ciągle były niedobre
- Niedobre - mówił mi prof. - niedobre,
- jeszcze raz zrób! - ale jak to? pytałem - co mam zrobić? co jest niedobre?
Gdzie robie błąd?
- jeszcze raz zrób, bardzo niedobre - odpowiadał prof.
Po pół roku zacząłem podejrzewać że on tylko tak mówi, że tak naprawdę to
sam nie wie o co mu chodzi.
(urocze, kiedy to wspominam, ale wtedy bylem bardzo zły :) i robiłem coraz
gorsze rysunki)
Po roku walenia głową w ścianę i zrobieniu jakichś nieprawdopodobnych ilości
niedobrych rysunków
chciałem rzucić to wszystko.
I wtedy spotkałem kogoś kto bardzo wstrząsnął moim widzeniem świata. Coś się
zmieniło. W moim życiu osobistym. Zobaczyłem wszystkie moje prace na nowo.
Zobaczyłem że są niedobre. Poleciałem do prof. pogadać.
Uśmiechnął się: przynieś nowe rysunki, zobaczymy. Przyniosłem.
Znowu się uśmiechnął: rzeczywiście zrozumiałeś, ale dalej są niedobre...
Ale co...? pytałem... gdzie mam szukać... jakiś kierunek, błagam, bo się
zamęcze...
Konstrukcja powiedział on - ale i tak za dużo ci mówie.
Następny rok upłynął mi na rozgryzaniu konstrukcji.
Później rozmawiałem z nim o tym:
Gdybym ci to powiedział, może byś i zrozumiał, ale ty nie miales tego
zrozumiec
ty miales to zobaczyc, odszukać, gdybym ci to powiedział to zabarałbym ci
szanse na rozwój.

Tak sobie myślę, że jeśli ktoś, wie coś naprawdę ważnego,
zatrzyma to raczej dla siebie i to wcale nie z samolubstwa
chyba na tym (między innymi) polega dorosłość
a psycholog daje niezłego kopa - tym większego im większe rachunki wystawia
(to bez znaczenia co mówi - to i tak działa)