Może pora zmienić definicję sytuacji z facetem, z
> > > determinującej stan, na ten stan cały czas ujawniający? ;)
> > tak sobie pomysłałam ze duzo prawdy jest w tych słowach.Zawsze jesli sie
> > ustawiasz w sytacji kontrastowej bo - na czyims tle to raczej nie
uciekniesz od
> > porównan - tutaj np porównania stopnia aktywnosci.Ale jesli to u kogos
wywołuje
> > pogorszenie tego stanu bo nie ma sie komfortu psychicznego do tego zeby sie
> > tego rodzaju porównaniami nie przejmowac i rzeczywiscie sie uaktywniac to
jakie
> > widzisz rozwiazanie?
>
> W sumie są dwa niuansy. Jeden polega na tym, że z czasem statyczny obraz
> porównywany wydaje się coraz gorszy - typowa sytuacja małżeństwa, które
> po kilku latach zaczyna "pękać w szwach" - cały problem polega na
> wyważeniu tego, kto się zmienił w tym małżeństwie/kto pogorszył, a kto
> pozostał tą samą osobą co na początku. I nie zawsze jest tak, że osoba
> postrzegana jako "zła", pogarsza samopoczucie drugiej strony. Jej
> samopoczucie może pogarszać np. praca, a "zła" osoba "tylko" nie daje
> wsparcia na odpowiednim poziomie.
> Drugi niuans polega na "zaraźliwości" zaburzeń psychicznych [nie chce mi
> się szukać nazwy] - dwie osoby podatne i z nieustrukturalizowanymi
> zaburzeniami spotykają się - jedna dostosowuje się do drugiej, a druga
> odrzuca pierwszą bo "ma zaburzenia". Nie wiem, jak jest w Twoim
> przypadku - tu trzebaby wiedzieć jak się zmieniło zachowanie faceta po
> poznaniu Ciebie, ale mz. to całkiem smakowity kąsek do interpretacji -
> takie lustro, które nie tyle pogarsza Twój stan, co go oddaje z pewnym
> opóźnieniem. ;)
no własnie widzisz ja widze sens przebywania z kims , przyjaznienia sie itp
jesli druga osoba stymuluje rozwój- takie ciagłe wyzwania itp.Natomiast on to
postrzega w kategoriach"ze to be" - bo jak moze sie "ktos zuzyć"- i to jest
takie dla mnie dramatyczne i nie do przyjecia.Ja uwazam za normalne rozejscie
sie jesli ow progress staje w miejscu.Nie mam czego czerpac od osoby , ona mnie
nudzi- nie ma u mnie czegos takiego jak uczucie w tym momencie.Mnie pobudza
emocjonalnie i intelektualnie intelekt drugiej osoby.Natomiast on ma jakas
dziwna powiedziałabym dziadkową definicje zycia- je mam wrecz odruch wstrętu
przed takową koncepcją.I tutaj jest tak ze człowiek ewaluował, bo to co on soba
na poczatku przedstawiał to no comment.Tak na marginesie to poczatkowo
mysłałam ze zartuje- nie wiedzialam jak mozna miec tak beznadziejny obraz
swiata i brak ogolnej milosci do samego siebie ;).Ja natomiast stanełam w
rozwoju przy nim ( a raczej tez nie tyle stanełam co nic od niego nie czerpałam
bo on po prostu nie ma nic oryginalnego i własnego do powiedzenia)Po moich
obserwacjach tygodniowych (minał tydzien od rozstania) dowpiero teraz odczułam
namacalnie co przez te cztery lata traciłam.Ja o tym wiedzialam ale mialam
wielka czarna deprechę i zadbej siły zeby z tego dola wyskoczyc.Za duzo
pozostawiłam spraw nierozwiazanych z ojcem. Wystarczył tydzien - znow sie czuje
jak sprzed czterech lat i mam nadzieje ze go juz wiecej nie zobacze.To znaczy
ja nawet moze i chcialbym ale za bardzo sie boje powrotu do wczesniejszej
sytuacji.Ponadto mamy zupelnie inne sytaucje zyciowe- bedac przez tyle czasu z
nim ja troche sama sie zdegradowałam do jego pozycji.Koszmar.Bo ja mam fajna
operatywną rodzinę , mam lepsza sytuacje materialna i w ogole zyciową a od
wszytskiego sie w ukladzie z nim odsunełam.Jakos tak samo sie to stało.Inna tez
rzecz ze to chyba normalne skoro facet jest ode mnie o 4 lata młodszy a ja
definiuję bogacto zwiazkow z druga osoba poprzez pryzmat wirtuozerii
intelektualnej.Nie wiem czego ja mogłam oczekiwac od niego.Czyste wyliczenia i
metryka.Choc nie do konca jestem pewna..bo na kazdym kroku mam potwierdzenie ze
nie jest to reguła- no ale moze szczegóły wychodza pozniej.Chodzi o to ze on
dla mnie mimo ze młodszy jest zyciwym dziadkiem - takie to to co sie "spapuzy"
z kims i juz beda razem fruwali.OkKROPNE. Zostawil mi wiadomosc na komorce-Ten
czlowiek prezentuje wszystko czego ja nienawidze - jakis tani sentymentalizm i
ciotostwo (nie mylic z gejami).Ciesze sie ze jest teraz tak jak jest - boje sie
tylko potencjalnej ewentualnej konfrontacji.Sprawa tez jest czysto praktyczna-
nie mieszkamy w jednym miescie.Wiec jesli dojdzie do jakiegos kontaktu to on
nocuje u mnie i kontakt chcac nie chcac jest wiekszy niz ze zwykłym znajomym,
któremu sie mozesz obrócic na piecie i pozegnac.Z tym lustrem dobre porównanie-
trafna tez mi sie wydaje ta diagnoza o nieustrukturalizowanych
zaburzeniach.Moze ogladałes cuba .To jest cos takiego - cube szaleje jak cos
nowego wprowadza chaos do struktury.Ja mam swiadomosc ze mam dosc złozona
psychike i ogolnie osobowosc co zreszta potwierdzam na kazdym kroku
zyciorysem .Mam z tym duzo problemow ale to jest piekne w sumie i wiem ze i tak
wyjde na prostą (złozoną hehe).Czasem to rodzi chaos-on wchodzac w moj rejon
wniósl nowy - nieznany mi obcy element - tez chaos - ale "nie moj"- u których
podstaw lezy zupelnie cos innego niz u mnie - i tak własnie szalałam przy
nim.Po rozstaniu nastapił spokoj - ja sie wyciszyłam wewnetrznie bo wewnetrzny
niepokoj przenioslam tam gdzie trzeba- na zewnetrzne działania.W KONCU
ODETKAŁAM KANAŁ.Pozdro.d.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl