W dniu niedziela, 21 lipca 2013 09:12:56 UTC+2 użytkownik m...@g...com
napisał:
> Zniewolenie ideą istnienia zła jest powszechne. Instynkt samozachowawczy karze nam
odróżniać co jest dla nas lepsze a co gorsze -ze względu na przetrwanie więc i
pozycję w stadzie. Ale jest to zachowanie odzwierzęce a nie ludzkie. Humanizm
>
> pozwala stanąć ponad uleganie zwierzęcym instynktom i wszystko co spotyka nas w
życiu umiec wykorzystywać do rozwoju osobistego i społecznego -wszystko przemieniać w
Dobro. Wzorcem tej postawy jest...Jezus...który nawet poddanie go ukrzyżowaniu
potrafił przekuć w akt wyzwalający (rozumiejących to) od zwierzęcego lęku przed
cierpieniem i śmiercią. I na tym właśnie polega Jego Dzieło Zbawcze
-wybawienie-wyzwolenie-uwolnienie 'idących za nim' od Lęku o siebie -w myśl idei że
wszystko co nas spotyka jest 'dane nam z ręki Boga' -jako Dobrego Ojca - czyli
prowadzi do konkluzji że cała Rzeczywistość jest DOBRA -bez wyjątku... :)


---------------------------
EWANGELIA W DNIACH TRUDNYCH

Nadstaw drugi policzek

Jednym z szokujących sformułowań, w którym Jezus Chrystus zawarł całą oryginalność
swojej Ewangelii i chrześcijaństwa, jest ten fragment z Kazania na Górze, który mówi:
Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb. A Ja wam powiadam: Nie
opierajcie się złu (por. Mt 5,30-39). Jezus wiedział, że to zdanie będzie jakby
włożeniem kija w mrowisko, że wywoła niezrozumienie i sprzeciw. Jedni w swojej
głupocie wezmą je jako zachętę do nieopierania się pokusie, drudzy zrobią wszystko,
by stępić jego ostrze, jeszcze inni -- i tych jest większość -- wzruszą ramionami nad
nim, zignorują je i będą sobie dalej spokojnie żyć, praktykując chrześcijaństwo nie
to Jezusowe, ale jakieś inne, swoje własne, skrojone na miarę swojej przeciętności i
swojego tzw. zdrowego rozsądku. Jezus wiedział, że tak będzie, dlatego dodał do tej
zasady swoje objaśnienie w postaci czterech przykładów, które ją ilustrują.

Jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi (Mt 5,39). To znaczy,
jeśli ktoś depcze największe i najświętsze twoje dobro, twój honor osobisty, nie
reaguj tak, jak reagują wszyscy -- rozlewem krwi, kalumnią, wytoczeniem procesu itd.
-- ale odpowiedz miłością, która pozwoli twemu przeciwnikowi zrozumieć, iż tak
pragniesz jego dobra, że gotów jesteś poświęcić dla niego drugi twój policzek, to
znaczy narazić na szwank dalszą twoją reputację. Jezus w czasie swego przesłuchania u
Annasza został uderzony w policzek. Odpowiedział: Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij,
co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz? (J 18,23). Z tego zdania
przebija miłość Jezusa do swego wroga, który powinien wiedzieć, że źle czyni. Jakże
łatwo po takiej uwadze dostać było można drugi policzek!

Drugi przykład: Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i
płaszcz (Mt 5,40). To znaczy, gdy ktoś nadużywa prawa i drogą rozprawy sądowej chce
ci wydrzeć to, co jest twoje, nie broń swego, daj twemu przeciwnikowi to, czego żąda
i jeszcze coś na dokładkę.

Trzeci przykład: Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące (Mt
5,41). Prawo żydowskie zabraniało nakładać na barki robotników fizycznych zbyt
wielkie ciężary i zmuszać do przenoszenia ich ponad tysiąc kroków. Na tym tle tak
można by sparafrazować zdanie Jezusa: Jeśli ktoś wymaga od ciebie rzeczy, do których
nie ma żadnego prawa, ustąp, zrób to, a nawet więcej jeszcze, niż od ciebie żąda.

I ostatni przykład: Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce
pożyczyć od ciebie (Mt 5,41). Ewangelia Łukasza wyraża się tu jaśniej: Daj każdemu,
kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje... Jeżeli
pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, cóż w tym
nadzwyczajnego!? (por. Łk 6,30.34). Innymi słowy, jeśli ktoś zabiera ci twoje dobra
materialne, nie broń się, pozwól się ich pozbawić.

Wszystkie te cztery przypadki mają jeden wspólny mianownik -- rezygnacja z naszych
słusznych praw lub -- jak to się potocznie mówi -- niedochodzenie swego. Innymi
słowy, Jezus zaleca swoim wyznawcom umieranie sobie z miłości do wroga.

Wszyscy w tym momencie odczuwamy, że tak zinterpretowana zasada nieopierania się złu
wywołuje w nas niezrozumienie, a może nawet zgorszenie i oburzenie. Czyż nie jest to
absurdem, a nawet popieraniem zła i bezprawia? W każdym bądź razie w świecie nikt
tego nie zachowuje. Wszyscy praktykują co innego, nieustępliwość tam, gdzie jest
nasza racja, bronienie swoich słusznych praw, jeżeli trzeba, to i przemocą.

Dobrze, jeżeli uświadomimy sobie, że sprawiedliwość świata i sprawiedliwość Jezusa są
sobie zupełnie przeciwstawne. Ale jest również niesłychanie ważne, byśmy zdali sobie
sprawę z tego, dokąd prowadzi sprawiedliwość świata. Ludzi o złej woli jest niedużo.
Wszyscy mają dobrą wolę, wszyscy są przekonani, że mają rację i tylko o uznanie tej
racji walczą ze swoim otoczeniem. I jaki jest tego efekt? Ten, że ludzkość stoi dziś
u progu wojny atomowej, która może się stać naszym zbiorowym samobójstwem. Ratunkiem
przed tą perspektywą jest krzyż, na którym umiera Jezus, bo tak nas ukochał, że nie
przeciwstawił się złu, nie bronił swego prawa do życia. Z tej miłości wszyscy
korzystamy, ona jest dla nas źródłem nowego życia i nowej nadziei. Taka miłość
niczego nie rujnuje; to dopiero ona jest w stanie stworzyć nową cywilizację,
cywilizację miłości. Ale na to taka sama miłość musi być w nas.

18 czerwca 1982 r.


http://mateusz.pl/ksiazki/chpo/chpo4-07.htm