Himera; <dfqppr$c3b$3@inews.gazeta.pl> :

> Czy kazdy moze zachorowac? Czy zwykla zdrowa osoba, lubiaca jesc i wlasne
> cialo moze zachorowac? Jacy ludzie choruja na anoreksje.
> Nie zebym ja chciala bo wiem jakie to straszne jest, ale co sie dzieje w
> umysle takiego czlowieka, czy oni naprawde patrzac w lustro zamiast
> wystajacych kosci nadal widza tluszcz?

Zaraz mi jakiś specjalista dowali, ale co tam - prawda? ;) Powtórzę się
- kluczem do zrozumienia jest po pierwsze fakt zdysocjowania [oczywiście
pojęcie użyte po flyer'owsku, czyli trudno porównywalne z definicjami
psychiatrycznymi ;) - ostatecznie mogę przystać na dezintegrację, choć
mz. to stan bardziej fizjologiczny]. Pomyśl - pewnego dnia budzisz i nie
czujesz potrzeby jedzenia - wiesz, że "możesz" - poczucie zdolności
dokonywania wyborów "bez wysiłku" dla młodej osoby jest czymś
oszałamiającym/niezwykłym/fascynującym - "mogę sterować emocjami".
Schody zaczynają się, kiedy trzeba obronić swój własny "wybór" [a raczej
utrzymywanie się w bezpiecznym, bezwyborowym stanie].

Wiesz na czym polega różnica pomiędzy "chcę" a "mogę chcieć"? - pierwsze
jest fałszem, drugie zawiera element wyboru [którego ten typ osób boi
się], ale jednocześnie naraża taką osobę na "atak", zmusza do obrony -
zamiast "mogę" lepiej więc podstawić jakąś ładną racjonalizację w stylu
- "bo chcę schudnąć", "bo mam tłuszcz".

Flyer - Broń Boże nie jestem specjalistą