Droga Joasiu ...jeśli tak mogę ?
a nmam madzieję że tak ...
nie chcę Cię ani pouczać ani oceniać, bardzo czciałbym tak do końca Cię
zrozumieć ...ale jak sama doskonale wiesz to niemożliwe....
ostatnio pozwoliłem stworzyć pojęcie które z brzmienia nie jest loogiczne
aczkolwiek wyjaśnia kilka rzeczy ...
" FAKT EMOCJONALNY " to wtedy gdy budujemy pseudorzeczywistość
na emocja, czasami łatwiej jest samemu coś przyjąć, a potem próbujemy
banalnie się usprawiedliwiać mówiąc "myślałem..."
przeciwko samemu myśleniu nic nie mam przeciwko lecz lepiej czasami
wyjaśniać sobie jak najwięcej , jak najwięcej rozmawiać ...
MASZ W SOBIE WIELE , WIELE SIŁY O KTÓREJ SAMA JESZCZE NIE WIESZ
....WYKORZYSTAJ TO......
POMIMO TEGO ŻE CIĘ NIE ZNAM WIERZĘ W TO ŻE PORADZISZ SOBIE ....
NIESPEŁNIONE UCZUCIE TO TRAGEDIA ...JA TEŻ BYŁEM NA DNIE ....
TEŻ BRAKOWAŁO MI SIŁY ...
NIE SPAŁEM ...
NIE JADŁEM...
NIE ROZMAWIAŁEM Z LUDZMI ...LECZ TO PEWNIE ZASZ " to co nas nie zabija
czyni nasz silniejszymi "
masz w sobie tą siłę ...chętnie pomogę ci ją dostrzec i wykorzystywać ...
pozdrawiam ciebie i grupowczów
trzymajcie się ..
Ramzes

<s...@p...onet.pl> wrote in message
news:443d.000012e2.3c7d1471@newsgate.onet.pl...
> Zakochałam się w kimś bezsensownie. Początkowo trwała wymiana maili,
doszło do
> spotkania. I było to niesamowite przeżycie, bardzo intensywne. I z powodów
> religijnych doszło do rozstania, bo ja jestem niewierząca i podobno
zagroziłam
> wierze. Ale ja szanuję ludzi wierzących. I niczego nie próbowałam
zmieniać!
> A pewnie niepotrzebnie przyznałam się do zakochania... bo z drugiej strony
to
> niby była tylko wielka przyjaźń. No to dlaczego te smsy przez cały dzień,
te
> maile, te opowiesci o tym jak promieniuję światłem... (ja nie zaczynałam,
to
> zawsze była inicjatywa z drugiej strony).
>
> A teraz niby pogodziłam się, że nie będzie tych maili (to było dla mnie
takie
> ważne, nawet nie spotkania) - ale co parę dni budzę się z bólem, boli mnie
> myśl, że już nigdy... I nie umiem zapomieć. I boli mnie czasem tak bardzo.
>
> A dodatkowo choruję na psychozę depresyjno-maniakalną, od lat.
> I panuję nad tym, tyle że co jakiś czas (przerwy są kilkuletnie) muszę
brać
> leki. I miałam okres lekkiej manii, gdy doszło do tego zakochania, kilka
> miesięcy temu, a teraz boję się nadejścia depresji. To zawsze jest dłuższe
i
> bardziej dolegliwe i naprawdę ciężkie do zniesienia, bo beznadziejne.
Mija, ale
> trwa tak długo, a życie przecieka.
>
> Pytanie 1 - czy ktoś zna sposób prewencji i niedopuszczenia do depresji?
> Pytanie 2 - jak przestać cierpieć i myśleć o kimś kto nas zlekceważył i
milczy,
> chociaż niby przejmował się, był taki bliski?
>
> Czytam, co napisałam i myślę, że to jakieś głupie. Ale może ktoś mądry mi
> odpowie?
> Joasia
>
> --
> Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl