Krzysiek pisze:
> Droga Joasiu ...jeśli tak mogę ?
> a nmam madzieję że tak ...

Oczywiście, nie tylko możesz, jest mi tak miło, że zadajesz sobie trud, żeby mi
napisać coś co mi pozwoli opanować sytuację.

Koncepcja faktu emocjonalnego jest bardzo sensowna.
Ja się od dawna zastanawiam nad tym, czy uczucia wynikają z naszego sposobu
myślenia, czy też są niewyjaśnionymi zjawiskami, na które nie mamy żadnego
wpływu.
Np. "jestem na siebie zła" to uczucie, ale też lubię siebie. Te dwa uczucia są
sprzeczne, a przy tym równoczesne. Inne uczucie: wyrozumiałość, którą żywię do
samej siebie. Narasta mi stan przeddeprsyjny. Pewnie gdybym poszła do mojej
lekarki, to włączy Aurorix, który na mnie słabo działa. Ale nie idę, tylko
popadam w bierność i patrzę na siebie z wyrozumiałością. Jak to się wszystko
pogłębi, to w końcu pójdę po receptę. I jestem na siebie zła za coraz więcej
zaniechań.
A moje zakochanie odchodzi w dal. Patrzę wciąż z nadzieją na skrzynkę mailowa i
zwykłą, ale tej nadziei ubywa i ubywa. Zresztą gdybym teraz otzymała jakiś list
od wiadomej osoby, to by mnie to raczej zaniepokoiło, bo wszystko się wycisza,
a tak mogłoby ożyć i znów zdechnąć...

Co za kretynka ze mnie...

Dziękuję wszystkim, którzy mi odpisują. I proszę o jeszcze :-)

Joasia

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl