W dniu 2010-10-07 09:06, Szaulo pisze:

> I o to mi m.in. chodzi - jakie są te możliwości percepcyjne malutkiego
> dziecka (1-3 lata).

To zależy od sytuacji, od tego, w jaki sposób zapyta. Tego się nie da
przewidzieć, ani tym bardziej opisać.
Najważniejsza rzecz, moim zdaniem, jaką należy się kierować - nie można
dziecku przedstawiać tego jak wielkiej tragedii. Niektórzy tu piszą o
traumie, ale krzywdę to dopiero można dziecku wyrządzić przekazując mu
własne lęki. Ty masz odpowiadać na uczucia dziecka, zamiast wszczepiać
mu własne. Ono ma kochającego i dbającego ojca, jest szczęśliwe i to
jest dla niego najważniejsze.

> Zakładam, że sam. Gdybym się ponownie ożenił, problem mógłby się pewnie
> trochę przesunąć w czasie.

Wiem, że to głupia rada, ale dobrze by było, gdybyś mu znalazł nową
dobrą mamę. Co nie zmienia faktu, że o prawdziwej mamie musi wiedzieć
(IMO oczywiście).

Ewa