>
> Z tego, co wiem to ADHD bardzo trudno zdiagnozować, nawet najlepszym
> specjalistom. Łatwo je pomylić właśnie z następstwami błędów wychowawczych
i
> poczuciem braku bezpieczeństwa i stabilizacji u dzieci.


Pisałam o dobrze postawionej diagnozie, choć w psychiatrii nie jest to
takie proste. A co do dalszych losów małych pacjentów to chyba również
obowiązuje wobec nich taka sama zasada, jak wobec dorosłych "swojego
psychiatrę kocha się całe życie".

A co do źródła wiedzy jakim jest gazeta? Dziennikarze czasem przez swoją
niepełną znajomość tematu więcej robią szkody niż pożytku. Czasem
nieznajomość jednego maleńkiego szczegółu wypacza obraz i taki to
zniekształcony obraz jest serwowany odbiorcy. Nie mówię, że zawsze, ale
życie pokazuje wiele takich przykładów.
Pamiętam jak na I roku studiów jeden z moich asystentów wykpiwał
"podręczniki medycyny autorstwa dziennikarzy".

Co do stosowania leków psychotropowych u dzieci to niektóre z nich są
zarejestrowane w naszym kraju, do leczenia ściśle okreslonych wskazań, już
od 6 roku zycia, niektóre wcześniej. Nie jestem psychiatrą dziecięcym, więc
dokładnych wytycznych nie podam. Nie jestem również zwolennikiem leczenia
wyłącznie farmakologicznego. Tylko nasze realia są takie a nie inne i dostęp
do psychoterapii jest ograniczony. Wiem, że ideałem jest terapia rodzinna
każdego młodego pacjenta, niezależnie od rozpoznania. I wiem również, że
"kolejka" do terapii rodzinnej to czasem nawet 6 miesięcy oczekiwania z
uwagi na brak ośrodków i terapeutów. Nie wspomnę o kosztach i czasie
wykształcenia terapauty rodzinnego (ponoszonych ze środków własnych
terapeuty)
pozdrawiam
ela