Użytkownik "Iwonka" <i...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:a54bnn$hqj$1@news.onet.pl...
> rany boskie Zbyszek!!! to ty z kalkulatorem jesz???

Zdaje sobie sprawę, że dla "normalnego" człowieka może to wydawać się
śmieszne i niepoważne. Mało tego, to nawet jest dla niego nie do
zrealizowania w praktyce (o ile nie jest cukrzykiem chcącym jeszcze trochę
pożyć).
Ale spróbój spojrzeć na to od mojej strony:
1 - wychowałaś się przy powszechnej propagandzie o szkodliwości tłuszczy
nasyconych i masz to zakodowane jako pewnik;
2 - teorie pewnego doktora (Jana Kwaśniewskiego) wytrącają cię z tej
pewności, zaczynasz odczuwać niepokój;
3 - zaczynasz dowiadywać się o ludziach bliskich śmierci z powodu tzw.
chorób cywilizacyjnych, którzy ocaleli jak twierdzą dzieki zastosowaniu
DO -> twój niepokój wzrasta;
4 - dowiadujesz się o praktykujących lekarzach, którzy wyleczyli się z
nieuleczalnych chorób i mają odwagę leczyć innych ludzi w ten właśnie
sposób - tego już za wiele
5 - postanawiasz spróbować bo jeżeli to prawda to nie chcesz stracić tak
znakomitej okazji na poprawę jakości twojego życia ( tu może ci
pomóc obcowanie z nieuleczalnie chorą osobą, która według teorii JK miałaby
duże szanse na wyzdrowienie);
6 - więc "przekroczyłaś Rubikon" i zaczynasz tak jeść jak sugeruje JK i
pojawiają się wątpliwości.
Oto one:
w.1 - czy jedząc dużo tłuszczu nie zmienisz funkcjonowania swojego mózgu, że
staniesz się niewolnikiem kogoś lub czegoś. Zaczynasz się obserwować.
Pociesza cię tu fakt (paradoksalnie), że są ludzie którzy od tej diety
odeszli, czyli nie powinno być źle.
w.2 - wiesz o ogólnie panującym przekonaniu, że twój mózg do poprawnego
funkcjonowania potrzebuje 120 g glukozy. Ty tyle nie dostarczasz. Więc znowu
pilnie się obserwujesz i kontrolujesz swoją pamięć w porównaniu do
wcześniejszego zachowania. Czy nie zapominam się. Jak się nazywa jakiś aktor
z jakiegoś filmu. Czy inni ludzie nie patrzą na ciebie dziwnie co by mogło
oznaczać, że się nie kontrolujesz w jakiejś dziedzinie. Po jakimś czasie
stwierdasz, żę jednak nie zauważasz niepokujących objawów. Jest dobrze.
w.3 - każdy człowiek ma trochę inny organizm. Może odżywienie jakie
dotychczas stosowałaś było dla ciebie najlepsze i będąc na DO nie dożyłabyś
do tej chwili. Może ludzie chorujący na "choroby cywilizacyjne" są trochę
inni i DO jest tylko i wyłącznie dla nich i dlatego JK uzyskuje tak
wspaniałe efekty bo ma do czynienia z tymi właśnie "wybrańcami" losu.
Zaczynasz się więc badać: morfologia, OB, cholesterol i frakcje, parametry
wątrobowe, jak z twoją
wydolnością i porównywać z normą i stanem wcześniejszym. Widzisz, że nie
jest gorzej.
w.4 - czy na pewno dobrze stosujesz DO. Jak to sprawdzić. Musisz obserwować
swój organizm i niestety liczyć co jesz aby w razie kłopotów dało się
powiedzieć czy mogę coś skorygować czy też muszę skończyć z dietą. Więc
ważysz co jesz.
Tu masz łatwą sytuację bo jesz niewiele i rzadko. Zapisujesz na kartce na
lodówce a wieczorem wrzucasz do arkusza kalkulacyjnego. Potrzebujesz
dziennie na to ok. 5 minut. Czy to duża inwestycja?

Przedstawiłem Ci krótką historię życia na DO. Czy uważassz, że jest bardzo
niewygodne?
Przemilczałem wszystkie pozytywne efekty (coś mnie jednak przy niej trzyma)
aby tego listu bardziej nie wydłużać.

> to ja juz wole byc na swojej diecie korytkowej, bo
> nie wiem ile kalorii wcinam, nie znam wartosci BTW
> nie jestem gruba, nie tyje, nie jestem glupia,
> jem moje ulubione czekolady.....

Czy aby nie odczuwasz żadnego niepokoju?
Jako lekarz słyszysz zapewne częjściej od innych głosy o:
- szkodliwości działania insuliny na organizm człowieka;
- glikozydacji nieenzymatycznej (jako kobieta chcesz zapewne być wiecznie
młoda); czy ja się muszę też tak szybko starzeć???
- nadmiar cukru w organiźmie i tak jest zamieniony na tłuszcz. Po co
dostarczać mu pracy jak można od razu dostarczać mu tłuszczu.
- długowieczni ludzie plemion pasterskich. Dlaczego akurat oni?
- te pytania i wątpliwości można mnożyć w nieskończoność

Jeżeli chcesz to ułożysz sobie z tych wątpliwości ładnego puzzla.
Dodatkowo jak usłyszysz (od JK), że pierwsze pokolenie szczurów karmione DO
przeżywa o 40% dłużej, a ich potomkowie kolejne 40% dłużej (od swoich
optymalnych rodziców) czy sprawa nie wydaje się być atrakcyjną?


> Pozdrawiam Cie Zbyszku jescze bardziej serdecznie
> niz innych bo cos mi sie zdaje, ze sie znamy :-)))
> iwon(k)a

Przeglądnąłem swoją żywioną nie-węglowodanami pamięć. Czy może zostaliśmy
sobie przedstawieni blisko 2 lata temu w podgórkim domku Piotra S.?
Pozdrawiam równie serdecznie, Zbyszek