Trybun...


Bo ten film dzieje się w dwóch płaszczyznach, dosłownie i symbolicznie, bo w
strukturze symbolicznej gra ludzki umysł pełen lęków, stworów które podpowiada
wyobraźnia. Dramat rozgrywa się tak naprawdę w psychice ludzkiej. Dlatego taki koniec
filmu, wszystko dzieje się psychice, zagrożenie, fobie, mroczne rzeczy których się
boimi gdzieś podświadomie nami rządzą. I tak masz wypowiedź bohatera z dzieckiem na
temat katoliczki że ona się boi i dlatego krzyczy o zarazach bożych, a im bardziej
ludzie się boją tym fanatyczka w sklepie przejmuje władzę i rytułalnie chce składać
ludzi w ofierze, odpowiedzialnych za grzechy.