Duch wrote:

> Problem chyba w tym ze boimy sie utracic: a wszystko utracimy, niezaleznie
> czy na zewnatrz nas, czy w nas (to moje zdanie, i troche kontrowersyjne).

Bardzo ;)

Jak mozna utracic cos w sobie? Zapomniec? IMO to tylko utrata swiadomej
kontroli nad wspomnieniami (nie wiem jak mozg sobie z tym radzi, moze wszystkie
wspomnienia sa gdzies przechowywane?).

> Oczywiscie uniezalezniajac sie od "zewnetrza", jest lepiej, bo stabilniej,
> i moze nawet warto tak isc, ale jest dalej tesknota za "zewnetrzem"; za
> innymi ktorych jednak chcemy kochac.

Uniezaleznienie od "zewnatrz" nie znaczy "alienacja", IMO znaczy tylko: brak
leku przed otwarciem na zewnatrz, bo jezeli nie ma uzaleznienia, nic sie nie
straci.

> Problem jest w tym, ze tak bardzo boimy sie utracic, ze "stajemy w miejscu"
> i wtedy czujemy sie zle, a utrata i tak i tak przyjdzie.

Jestes wielkim pesymista :) Jezeli zalozysz, ze nie tracisz tego co jest w
Tobie, to ani nie stoisz w miejscu, ani sie nie cofasz, ani nic nie tracisz.

> Ale rozwiazaniem nie jest - zeby od teraz przestac bac sie utracic. I byc
> twardym.
> Trzeba - moim zdaniem - wlasnie przezyc utrate, raz, drugi, trzeci ... setny
> (taka "z krwia na rekach"), zeby zobaczyc "jak to dziala" i mniej sie bac
> tej utraty.

Jest to sposob, ale nie jedyny IMO. (Twoj troche pachnie masochizmem ;))

Mniejszy lek przed utrata ni jest IMO rozwiazaniem problemu bo nie likwiduje
tego leku, jedynie go oslabia.

"Twardosc" IMO powinna byc skierowana na konsekwentne poznawanie siebie, swoich
lekow i ograniczen, cierpienia i bolu. Wtedy mozna powiedziec, ze zna sie
siebie. Znajac siebie czlowiek moze isc smialo w swiat - bez leku.

> Ale tego nie da sie "nauczyc", "wytrenowac",
> to trzeba zobaczyc, i samemu zdecydowac sie (!) na utrate,
> a -wedlug mnie- mozna zobaczyc tylko poprzez spojrzenie na wlasnie utrate.

Wniosek - IMO sluszny, sposob dojscia do niego - nie jedyny.

Ale zgadzam sie - prawde o sobie trzeba _przezyc_, samo intelektualne dywagacje
nie daja IMO pelnego efektu.

> Wyszlo na to, ze jestem taki madrutki i ze wiem co to znaczy. Nie! -> tak mi
> sie wydaje.

Sprobuj drogi mniej "krwawej", poznaj siebie. :)

> Ale to wszytko teoria, najwazniejsze jest to co w "zyciowych sytuacjach".
> Mozemy sie tu spierac o teorie, a w zyciu, praktyce postepowac identycznie
> :-)

Tak, trzeba przezyc.

> I nie wierze zeby ktos na podstawie tego tekstu cos osiagnal, niestety.
> Zdrowia, Duch

Mam gdzies Twoje wierzenie ;))))

poZdrawiam:)
--
Zelig9

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl