Czasza talerza SAT ustawiona poziomo i kulka, którą na niego wrzucasz.
Dążąc do stanu równowagi kulka porusza się (tańczy) w czaszy w różnych
kierunkach wokół punktu do którego zmierza (dokładnie centralny, najniższy
punkt czaszy).

W stanie nierównowagi jej energia potencjalna nie jest zrózwnoważona,
więc zamienia sie w energię kinetyczną ulegając zmniejszeniu.
Pod wpływem tarcia energia kinetyczna także zmniejsza się.
W punkcie odpowiadającym stanowi róznowagi energia potencjalna
i kinetyczna kulki jest minimalna.

Przesuwając kulkę z powrotem na brzeg talerza sytuacja się powtarza
i kulka po pewnym czasie wraca do pierwotnego stanu.

Po uderzeniu kulki tak mocno, że przekroczy brzeg czaszy (wypadnie z niej)
kulka nie wróci do pierwotnego stanu, lecz będzie poszukiwać nowego
punktu, w którym osiągnie minimum energii. Po drodze jednak przekazuje
nadmiar swej energii na zewnątrz.

itd...


Dla kulki taki centralny punkt czaszy odpowiada stanowi równowagi.

Układ może osiągać wiele pośrednich (lokalnych) stanów równowagi
zanim znajdzie się w takim stanie, z którego wytrącenie go będzie
o wiele bardziej trudne niż to zwykle bywa. ;)

--
CB


Użytkownik "adamoxx1" <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:hgdvbm$kcr$10@news.onet.pl...

> Coś w stylu np liści herbaty na dnie szklanki. Jak zamieszasz, to liście
> się uniosą, staną się widoczne i rozróżnialne [a przez to możliwa stanie
> się manipulacja nimi], by później opaść z powrotem ale tym razem już w
> innej konfiguracji.