Użytkownik "Adam Pietrasiewicz" <a...@p...com> napisał w
wiadomości news:YNCGBC07032004192536.nqcvrg@cbyobk.pbz...
>
>
> W niedzielę 07-marca-2004 o godzinie 18:25:38 Scalamanca napisał/a
>
> >
> >KS pisze w news:c2f705$84e$1@atlantis.news.tpi.pl
>
> >> To co niektorzy wypisuja to jest glupia gatka bo nikt z nich na
> >> taka zamiane nie pojdzie
>
> >Ja poszłam.
>
> >Scally, która zrezygnowała z renty, żeby pracować za równie marne
> >grosze (bo chciała _pracować_, a nie tylko dostawać kasę za friko)
>
> Odrobina wyobraźni wystarczy, by zrozumieć, że lepiej jest coś robić
> niż nic nie robić.
>
> Ale jak widać niektórym nawet tej odrobiny brakuje.
>
> Natomiast to, co potrafią doskonale, to okazywać święte oburzenie.
>
> Tak, to robią doskonale!
----------------------------------------------------
--------
Praca to nośny temat i dyskusja rozkręciła się na całego. A propos
tytułowego wezwania, to powiedziałbym: nie dajmy wykiwać się policji,
ani też nikomu innemu. Nie kiwajmy też siebie samych. Frazesy typu:
praca uszlachetnia, trzeba pracować, bo tylko to jest moralne,
natomiast branie pieniędzy bez pracy to przejaw godny potępienia
itp. - to typowa ideologia komunistyczna i przeciwna naturze.

Człowiek jest tak skonstruowany, że w naturalny sposób unika pracy jak
ognia. Największymi propagatorami pracy byli zarazem najwięksi
zbrodniarze w dziejach ludzkości, że zacznę od bat'ki Stalina, który
kult ten rozdął do niemożliwych rozmiarów. Zbudowano Biełomor Kanał z
towarzyszącą mu linią kolejową, po której pozostały gdzieniegdzie
powykręcane szyny i zjedzone przez robactwo podkłady. Liczbę ludzi,
którzy stracili życie przy tej okazji można liczyć w milionach, a
skutek jest zerowy. Zawracano biegi rzek, doprowadzono do wyschnięcia
wielkiego jak morze jeziora i teraz jest tam pustynia pośrodku której
można napotkać wraki statków, które nie zdążyły stamtąd uciec. Woda
była szybsza. W tym rejonie świata powstało powiedzenie: "kto nie
rabotajet, etot nie kuszajet...". My też zmierzamy w tym kierunku i
jest to pozytywne, bo jak zmniejszy się liczebność populacji, to ci
którzy pracują (niektórym na to nie starcza nawet doby) nie będą
musieli obsługiwać tych, którym jedzenie się nie należy (leki tym
bardziej ma się rozumieć).

Innym powiedzeniem które przeszło do historii to : "Arbeit machts
frei". Pięknie to brzmi prawda? Nie będę pisał co się za tym kryje,
dodam tylko, że ma to hasło związek ze zbrodniarzem w skali ludzkości,
którego oznaczam nr 2.

Co przy tych dwu znaczy polskie, marne: "Pracuj, pracuj a garb ci sam
wyrośnie...".

Naturalny ludzki wstręt do pracy przez wieki, czy komuś to się podoba
czy nie, był motorem najprzeróżniejszych wynalazków, z których teraz
korzystamy, a proces ten zdaje się nie mieć końca, bo pomysłowość
ludzka mająca na celu hołubienie naszego lenistwa, które jest
zaprzeczeniem ochoty do pracy, nie ma końca.

Z tego co napisałem wyżej wynika, że jeśli pracujemy, to tylko
dlatego, że nie mamy innego wyjścia, jesteśmy po prostu do tego
zmuszeni. Nieliczne przypadki satysfakcji z wykonywanej pracy zaliczyć
należy raczej do dewiacji i wyjątków, które potwierdzają regułę.
Regułę według której najlepszym rozwiązaniem dla człowieka nie jest
czerpanie pożytków z pracy własnej, ale z pracy innych ludzi. Regułę
tę potwierdza życie. Nikt nie wzniósł się na szczyty dobrobytu czy
czegoś tam innego , co może przynieść praca, jeśli to była jedynie
praca własna. Czerpanie natomiast z owoców pracy innych ludzi daje,
jak pokazuje życie, możliwość wspięcia się na sam szczyt.

Nie mam ochoty przynudzać, bo w moim kilkudziesięcioletnim życiu
mógłbym podać przykłady popełnionych błędów związanych z przywiązaniem
do pracy, ale też czytając grupową dyskusję doskonale rozumiem różne i
rozbieżne zdania na ten temat uczestników dyskusji. Poza oczywistymi
dewiacjami, prezentowane punkty widzenia są bardzo ściśle związane z
punktami siedzenia.

Moje dochody w sporej części pochodzą z funduszy państwowych i nie mam
sobie nic a nic do wyrzucenia, bowiem kiedy byłem w tzw. wieku
produkcyjnym zarobiłem sobie na to i ponadto jeszcze w niemożliwy
sposób zostałem oskubany przez państwo ludu pracującego miast i wsi ,
a teraz buli mi państwo jednej klasy: politycznej. Nie wiem tylko jak
długo to będzie miało miejsce. Kiedyś byłem głupi, ale przynajmniej
miałem młodość, teraz mam nieco rozumu, ale dawne możliwości
odpłynęły w siną dal.

Te ostatnie zdania napisałem na wszelki wypadek, gdyby ktoś miał
ochotę zrobić osobista wycieczkę w moim kierunku.

Niechże praca nas wzbogaca! [niekoniecznie własna].

Pozdrawiam [tego jak pieniędzy na ogół nigdy za wiele...]
--
Zbig A G