Dnia Wed, 29 Apr 2015 13:21:46 +0200, Ghost napisał(a):

> Użytkownik "Ikselka" napisał w wiadomości grup
> dyskusyjnych:16jv32fbit3m0$.ivfz8trvoafc$.dlg@40tude
.net...
>
> Dnia Wed, 29 Apr 2015 13:08:24 +0200, Ghost napisał(a):
>
>> Użytkownik "Ikselka" napisał w wiadomości grup
>> dyskusyjnych:1mn2lsyb61yg7.18641t9zawl2l$.dlg@40tude
.net...
>>
>>>>DZIŚ prikaz nie obowiązuje. Wystarczyło zachować produkcję.
>>
>>> Zachować to czego nigdy nie było? Tak to tylko w er... gdy woda w głowie
>>> zamiast pamięci.
>
>>To, o czym Ty nie wiesz, nie znika z tego powodu, że nie wiesz.
>
> W takim razie może podzielisz się wiedza i opowiesz o polskim przemyśle
> nuklearnym?

Skoro tak ładnie prosisz, prosze bardzo, ale wybacz, że posłużę się
gotowcem, bo jakoś nie mam motywacji do ręcznego wstukiwania Ci w
mózgownicę rzeczy, które sama wiem od zarania i są dla mnie oczywiste:

http://www.atom.edu.pl/index.php/program-jadrowy-w-p
rl.html

Proponuję szczególnie skupić się na:

"(...)Zakłady cyklu paliwowego

Paliwo jądrowe do połowy lat 90-tych miało być importowane z ZSRR, ale
później miał zostać uruchomiony w kraju zakład produkcji paliwa jądrowego
(o mocy produkcyjnej 200 t U/rok z możliwością rozbudowy do 400 t U/rok) na
bazie uranu sprowadzanego zza granicy, co miało na celu zaoszczędzenie
środków dewizowych. Wykonano analizę techniczno-ekonomiczną, która
potwierdziła możliwość i celowość budowy takiego zakładu. Zakład miał
powstać częściowo w oparciu o polskie technologie. Roczne zapotrzebowanie
na uran wzbogacony oszacowano na 3020 t (22,3 tys. t uranu naturalnego).

Rozważano uruchomienie również innych zakładów cyklu paliwowego, zwłaszcza
ponowne uruchomienie wydobycia uranu (nie tylko z rud ale również z tzw.
zasobów niekonwencjonalnych ? popioły lotne ze spalania węgla w
elektrowniach węglowych, fosforyty itp.) oraz budowę zakładu konwersji
(U3O8 --> UF6).

Planowano budowę zakładów przerobu wypalonego paliwa, z tym że przerób miał
się odbywać dwuetapowo: pierwsza faza, polegająca na oddzieleniu uranu i
plutonu od produktów rozszczepienia, miała się odbywać w małym lokalnym
zakładzie przerobu usytuowanym przy elektrowni. Oddzielony uran i pluton,
których aktywność jest już znacznie niższa, byłyby następnie transportowane
do centralnego zakładu przerobu. Pozostałe produkty rozszczepienia, po
kilkuletnim okresie chłodzenia, w specjalnych zbiornikach zlokalizowanych
przy elektrowni, byłyby następnie transportowane do centralnego zakładu
unieszkodliwiania odpadów. Wyliczono, że takie rozwiązanie (rozproszenie
przerobu paliwa) będzie bardziej opłacalne ekonomicznie niż budowa jednego
dużego zakładu. Zakłady miały w przyszłości przerabiać paliwo także z
reaktorów prędkich.




Piąty etap prac lokalizacyjnych prowadzono w latach 1985-1989. Dodano
jeszcze kilka lokalizacji:

EJ Jarosław
EJ Annopol
EJ Pątnów
EJ Koszalin (w Kopaniu)

Równocześnie miała zostać rozbudowana cała infrastruktura sieci przesyłowej
w kraju. Łączna moc zainstalowana elektrowni jądrowych do roku 2000 miała
wynieść 7860 MWe (10 bloków) lub 9860 MWe (12 bloków).



(...)Udział przemysłu krajowego w produkcji urządzeń dla EJ i robotach
budowlano-montażowych

Program uczestnictwa polskiego przemysłu w produkcji urządzeń dla
energetyki jądrowej został zaakceptowany uchwałą Rady Ministrów z dn. 8
czerwca 1979 r. w sprawie uruchomienia i rozwoju produkcji urządzeń dla
elektrowni jądrowych. Uchwała określała (w oparciu o uzgodnienia
kooperacyjne w ramach RWPG) typy urządzeń przeznaczonych do produkcji,
harmonogram produkcji i działania jakie należało podjąć dla rozwoju
przemysłu jądrowego w Polsce w jednostkach podległych Ministerstwu
Przemysłu Maszyn Ciężkich i Rolniczych oraz Ministerstwu Energetyki i
Energii Atomowej.

Założono, że polski przemysł produkować będzie, głównie wg dokumentacji
radzieckiej, na potrzeby własne i eksport do krajów RWPG:

stabilizatory ciśnienia (Raciborska Fabryka Kotłów RAFAKO w Raciborzu),
wymienniki ciepła (Fabryka Kotłów Przemysłowych FAKOP w Sosnowcu),
awaryjne agregaty Diesla,
armaturą (Zakłady Urządzeń Chemicznych i Armatury Przemysłowej CHEMAR w
Kielcach),
przepusty kablowe (OBR Przemysłu Kablowego, ENERGOKABEL w Ożarowie),
systemy kontroli wewnątrzrdzeniowej "HINDUKUSZ" (Zjednoczone Zakłady
Urządzeń Jądrowych POLON - zakłady w Krakowie, Bydgoszczy, Warszawie i
Poznaniu),
systemy kontroli dozymetrycznej "SEJWAŁ" (j.w.),
wagony-kontenery do przewozu wypalonego paliwa (Chorzowska Wytwórnia
Konstrukcji Stalowych KONSTAL w Chorzowie).

Urządzenia, te stanowiły 15 % wartości wyposażenia bloku jądrowego. Ponadto
miały być wytwarzane wyłącznie na potrzeby własne:

wytwornice pary (RAFAKO, Racibórz)
maszynownie z turbozespołami 500 MW (Zakłady Mechaniczne ZAMECH w
Elblągu)

Powyższe komponenty stanowiły dalsze 35 % wartości wyposażenia bloku
jądrowego. Wszystkie urządzenia łącznie dawały wkład polskiego przemysłu
(wg wartości produkcji) na poziomie 50%.

Ponadto produkcję urządzeń dla energetyki jądrowej miały prowadzić:

Sędziszowska Fabryka Kotłów SEFAKO w Sędziszowie,
Myszkowskie Zakłady Metalurgiczne MYSTAL w Myszkowie,
Fabryka Aparatury Elektrycznej w Glinie,
Zakłady Maszyn Elektrycznych INDUKTA w Bielsku-Białej
oraz ośrodki badawczo-rozwojowe i instytuty naukowo-badawcze (poza
wymienionym wyżej ENERGOKABLEM w Ożarowie):
OBR Kotłów i Urządzeń Energetycznych w Tarnowskich Górach,
Instytut Techniki Cieplnej w Łodzi.

Koszt rozbudowy i przystosowania wszystkich wyżej wymienionych zakładów do
produkcji materiałów i urządzeń dla energetyki jądrowej oszacowano na 14
mld zł (o ówczesnej wartości). Zakłady miały zostać rozbudowane w ramach
najbliższego planu pięcioletniego 1981-85. Niektóre z tych zakładów
posiadały już zdolność i doświadczenie w produkcji urządzeń dla elektrowni
jądrowych. W grudniu 1978 roku zakłady FAKOP wyprodukowały pierwszy
wymiennik ciepła obiegu pierwotnego wyeksportowany do Związku Radzieckiego.
Produkowane i przewidziane do produkcji urządzenia charakteryzowały się
?najwyższym poziomem technicznym, wysokim udziałem pracochłonności i
stosunkowo niskim udziałem kosztów materiałowych.? Udział materiałów w
koszcie produkcji wynosił ok. 40%, a zysk dewizowy był wysoki i kształtował
się na poziomie 20 rubli za 1 kg wyrobu.

W 1981 r. w Polsce istniał już przemysł jądrowy: nasze fabryki produkowały
już wymienniki ciepła dla reaktorów WWER-440 (wyżej wspomniany FAKOP), a
przedsiębiorstwa budowlane uczestniczyły w budowie elektrowni jądrowych w
ZSRR, na Węgrzech, w NRD i w Czechosłowacji. Szacowano, że udział polskiego
przemysłu w budowie pierwszej EJ pod względem kosztów wyniesie co najmniej
50%. (...)"


Polecam zresztą całość - dowiesz się z niej, jak wielu rzeczy nie wiesz.
Może tym sposobem wydedukujesz coś jeszcze - że tak naprawde to Ty NICZEGO
nie wiesz. Może warto, byś się nad tą swoją pustynią intelektualną wreszcie
zastanowił. Masz w głowie pustynię. Nawet nie wodę.
--
XL
Kłamstwom cmentarnych hien z TVN powiedz NIE!
http://wpolityce.pl/smolensk/241048-rozwalic-prawde-
w-drobny-mak-kolejna-smolenska-wrzutka-tym-razem-wie
cej-niz-szpetna-po-prostu-haniebna