XL pisze:
> Dnia Tue, 16 Mar 2010 16:24:08 +0100, Paulinka napisał(a):
>
>> Ok to zrozumiałe. Czy zdajesz sobie jednak sprawę z tego, że
>> konsekwencją jest np brak reakcji na histerię dziecka (normalny etap
>> rozwoju), konsekwentnie nie reagujesz, aż młody człowiek zrozumie, że to
>> narzędzie nie działa.
>
> Ale działa! - zmusza rodziców do stania przez godzinę i denerwowania się,
> kto kogo.
> Dziecko doskonale to wyczuwa.
>
>> Ty jednak uważasz, że taka postawa, to objaw
>> słabości rodzica i jego nieudolności. To IMO nieprawda.
>
> Na histerię trzeba reagować zdecydowanie i czynnie. Niekoniecznie klapsem,
> skoro komuś nie odpowiada, ale należy reagować czynnie i mocno, aby w
> sposób kontrolowany przerwać reakcję histeryczną: na przykład odchodząc
> zdecydowanym krokiem od miotającego się po podłodze malucha (o ile ma się
> pewność, że nie grozi mu tam niebezpieczeństwo urazu itp), można
> zdecydowanie i mocno obrócić go szybko kilkakroć wokół własnej osi, można
> wreszcie (jeśli jest się w domu) po prostu spryskać mu twarz zimną/chłodną
> wodą.


A można nie robić nic. Też działa.

> Histeria dziecka to zjawisko stare jak świat i jako zjawisko psychiczne
> doskonale zbadane - jej przedłużanie biernością rodziców jest szkodliwe dla
> dziecka. Należy ją zatem jak najszybciej przerwać, a sposobem na to
> najogólniej ujmując jest tylko wywołanie kontrolowanego szoku jak wyżej,
> także innymi sposobami niż podane.

Dziecko jest w cyrku, kiedy nie ma widowni, cyrk zwija swoje malnele i
jedzie dalej albo w dłuższej perspektywie kończy działalność.
--

Paulinka