Vilar wrote:
>
> Użytkownik "Chiron" <c...@o...eu> napisał w wiadomości
> news:iflia5$j62$1@node1.news.atman.pl...
>
>>
>> Błyszniało - szlisgich hopuch świr
>> Tęczując w kałdach świtrzem wre,
>> Mizgłupny był borolągw hyr,
>> Chrząszczury wlizły młe.
>>
>>
>>
>> abyście nie musieli pracować, jak ja w Nowy Rok:-(
>>
>> --
>> Prawda, Prostota, Miłość
>>
>> Chiron
>
>
> A wiesz, że to chyba nie najbardziej udany przekład?
>
> Zobacz:
> "W dzionek błyskliwy ślniły grzaski,
> Co się wśród grętów wygregrały,
> Praary fumnie darły kraski,
> A śliskie szmyki się drąskały"
>
> To z tej strony: http://home.agh.edu.pl/~szymon/jabberwocky.shtml
>
> Oglądałeś ostatnią Alicję w KC by Burton?
> Tam ten wiersz przewija się bardzo często i.... odessać się nie mogłam.
>
> MK

Po uszkodzeniach okolicy Wernickego może pojawić się zaburzenie
przejawiające się w rozpadzie reprezentacji dźwiękowej struktury słów,
jednak bez uszkodzenia innych składowych języka. Tak więc pacjent,
zazwyczaj zupełnie tego nieświadom, dysponuje jedynie gotowymi
składowymi języka - jak choćby często używane w nim sylaby - zachowujące
zresztą typowe następstwo głosek w danym języku, ale dobiera je błędnie
i dość przypadkowo. W efekcie powstaje "język" - brzmiący "przez ścianę"
jak język ojczysty pacjenta, często mający wciąż czysto dźwiękowe
"naleciałości" charakterystyczne np. dla gwarowego akcentu, jednak
składający się głównie - czasami WYŁĄCZNIE z kontaminacji i neologizmów.
Tę, tzw. w żargonie logopedów "afazję żargonową", widziałem kilka razy w
życiu.

Kiedy czytamy "WYPRAWĘ PIERWSZĄ A, czyli ELEKTRYBAŁTa TRURLA" - Lema
można tam znaleźć fragment dobrze pokazujący o co chodzi:

"Apentuła niewdziosek, te będy gruwaśne
W koć turmiela weprząchnie, kostrą bajtę spoczy,
Oproszędły znimęci, wyświrle uwzroczy,
A korśliwe porsacze dogremnie wyczkaśnie!
/.../
Trzy, samołóż wywiorstne, gręzacz tęci wzdyżmy,
Apelajda sękliwa browajkę kuci.
Greni małopoleśny te przezławskie tryżmy,
Aż bamba się odmurczy i goła powróci."

http://free.of.pl/a/adamsykut/literatura/Wyprawa_1_A
.html

Tekst ten dobrze nadaje się do ćwiczeń aktorskich: bo wyobraźmy sobie,
że mówimy go jak:
1) Człowiek, który recytuje narodową epopeję
2) Człowiek, który opowiada o losach swej burzliwej miłości.
3) Człowiek, który pisze o nienawiści do swego śmiertelnego wroga.
A odbiorcy muszą zgadnąć "która interpretacja jest która"

pozdrawiam
vonBraun