Sandra wrote:

> nie do końca tak:-) samodzielność w działaniu jest podstawą...


Tu sie zgadzam


> samochód , mieszkanie po części /tu mam na myśli wszelki starania by je
> uzyskać/ a pieniądze w ilości do normalnej egzystencji ...


Czyli wystarczy mozliwosc wspolnego utrzymania, wspolne plany na
przyszlosc ( to wlasne mieszkanie i samochód ) a potem tylko stopniowa
realizacja?
Tez sie zgodze.
Jednak nasuwa mi sie przy okazji jeszcze jedno pytanie- a jesli starania
sie nie powioda? Przeciez tez sie zdarza przy obecnej syt. gosp. Czy
jesli po paru latach malzenstwo nadal nie dorobilo sie tych dóbr to tez
bys uzyla slow z pierwszego postu? Czy równiez sklasyfikowalabys to
malzenstwo jako cos nieudanego, niepotrzebnie rozpoczetego?


> wystarczy:-) na początek oczywiście ...w miare jedzenia apetyt rośnie i gdy
> będzie wspólne porozumienie do wielu rzeczy można dojść w wspólnie...


Pytanie j.w.


> > czy zakladasz, ze mlodzi ludzie planujac zalozenie
> > rodziny nie zastanawiaja sie nad kosztami utrzymania, decyduja sie na
> > ten krok nie majac mozliwosci utrzymania wspolnego samodzielnego-bez
> > pomocy rodziny?
>
> w Polsce w dużym % wielu młodych nie zastanawia sie nad tym...


Nie wiem- moze znam innych 'mlodych'. Ale 90 % moich znajomych, ludzi z
mojego srodowiska, podejmujac decyzje o wspolnym z kims zyciu - bralo
jednak pod uwage te czynniki. Chocby datego, ze inaczej sie po prostu
nie dalo: ciezko przezyc we dwójke czy trójke jesli nie ma sie zrodla
zarobków a rodzice nie maja jak pomóc.


> ale wielu młodych pobiera sie z tzw. miłości ,zauroczenia i stąd tak wiele
> rozwodów...nie wytrzymują problemu i sytuacji jakie napotykaja na swej
> drodze...
> zakładają ,że jakoś to będzie...miłość pokona wszelkie trudności a później
> się okazuje ,że ta wspaniała wtedy tak mocna, wielka miłość nie może pokonać
> zawiści między dwojgiem i obwiniają się swoimi niepowodzeniami...


Moze wiec rzecz nie w planowaniu ale w sprawdzeniu najpierw czy to na
pewno jest milosc? Zaplanowac zycia w 100% sie nie da, natomiast mozna w
miare swoich sil poznawac partnera zanim powiem sakramentalne / albo i
nie sakramentalne "tak".
Mówisz zaplanowac, samodzielnosc w dzialaniu, usamodzielniac sie,
popatrzec w przyszlosc a przeciez te malzenstwa o których teraz piszesz
równiez mogly miec plany, byc samodzielne wg definicji jaka ustalilysmy,
natomiast nie znac siebie nawzajem. A to juz zupelnie inny temat niz ten
o którym rozmawiamy. Czyli nie brak pieniedzy i klopoty rozbijaja te
milosc ale moze po prostu ta milosc nie byla tak wielka i prawdziwa jak
zainteresowani sobie wyobrazali?


> Przemyśleć wszystkie za i przeciw... w przypadku gdy będzie więcej przeciw
> pozostać u rodziców i eliminować "przeciw" usamodzielniać się w sposób taki
> by dał owoce na nowej drodze życia...

Zgadzam sie.


> własnie nie ma:-) oboje ponoszą skutki swoich poczynań i bezwzglednie
> wciągają w to nic niewinne dzieci...

Nie zawsze. To juz zalezy od doroslosci partnerów- nawet majac klopoty
da sie nie wciagac w to dzieci.


> :-) zakrzyczeć raczej nie dałabym się ...prędzej wycofałabym sie z
> dyskusji skoro miałaby sie okazać kłótnią a nie wymianą poglądów...

Ciesze sie, ze w wielu sprawach mamy to samo zdanie :))
pzdr
agi