> > Pacjent przychodzi, zeby zmienic to, co czuje i nie ma potrzeby
> > przeżywania jeszcze raz traumatycznych wydarzeń, bo to tylko potęguje
> > istniejące neuroasocjacje a właśnie to chcemy zmienić.
>
> Wyobraz sobie kobiete, ktora przez kilka lat byla gwalcona i bita przez
> meza. Teraz sie z nim rozeszla (wiem, wiem, zbyt optymistyczna wersja),
> poznala drugiego mezczyzne, on jest czuly, cierpliwy, delikatny. Ale ona
> boi sie z nim kochac, a na kazda probe dotyku reaguje lekiem. I wyobraz
> sobie, ze ta kobieta idzie do psychiatry/psychologa i on jej mowi, ze
> "Pani nie musi sie bac, wszystko bedzie dobrze, on Pani nie skrzywdzi".

Oczywiście, ze to absolutnie nic nie zmieni. Trzeba całościoowo pokazac skąd
sie wziął nawykowy lek i jak go szybko zniwelować i odebrac niszczycielską
moc. Jeżeli chodzi o przeżycie traumatyczne, to cały problem polega na tym,
ze większość ludzi wypiera emocje na całe życie. Są obecnie znane bardzo
efektywne metody integracji traumatycznych wydarzeń. Jak zwykle wykorzystuje
sie w nich naturalne możliwości ludzkiego umysłu.


> Uwazasz, ze cos takiego jej pomoze? Nie - jedynym sposobem pomocy tej
> kobiecie jest przeprowadzenie fachowej terapii polegajacej m.in. na
> ponownym odtworzeniu tych traumatycznych przezyc w sposob _kontrolowany_
> w obecnosci terapeuty i ze wszsytkimi towarzyszacymi temu negatywnymi
> emocjami, zjawiskiem przeniesienia itd. I dopiero potem mozna zaczac
> uczyc jej prawidlowych zachowan.

Właściwie wciąż troche mieszamy wpływ zdarzeń traumatycznych i wyuczone
zachowania w przeżywaniu okreslonych emocji. Nie można tego mieszać w czasie
operowania przykładami-chociaż w życiu to się przeplata. Mój przykład z
krwawą raną dotyczył wyuczonych zachowań a nie wypartej traumy. To ogromna
różnica. Powinno sie pokazać jak efektywnie i czym je zastąpić a nie
pozwalać na dalsze ich umacnianie pod okiem "fachowca". Jeżeli chodzi o
silne przeżycia to przed wypartym uczuciem się nie ucieknie (jesazce chyba
nie było takiego twardziela na Ziemi) i jedyny sensowny znany mi sposób to
wtórna integracja(jak się nie zrobiło tego na bieżąco-bo sie nie wiedziało
jak). Można odtworzyc sytuacje w gabinecie, ale jak sam terapeuta ma nikłe
pojecie o efektywnej integracji uczuc to pacjent może tak wypierac w
nieskończoność, bo nie wie nawet (bo i skad), że można zrobić coś innego niż
wypierać.


> Albo z innej beczki - masz dziecko, ktore wychowywalo sie podczas wojny
> i caly czas bylo narazone na niebezpieczenstwa. Jak myslisz, dlaczego
> ono bawi sie akurat w wojne, a nie np. w sklep? Dlatego, ze ono chce
> przezyc te traumatyczne doswiadczenia raz jeszcze w warunkach
> bezpiecznych. I wlasnie dlatego takie dzieci namawia sie do wyrazania
> swoich emocji w rysunkach czy zabawie z lalkami.

No własnie mówimy jakby o tym samym a nie do końca w ten sam sposób. Samo
przeżycie jeszcze raz traumatycznych wydarzeń nic nie daje jeśli temu wciąż
towarzyszy to samo zjawisko wypierania emocji. Tak można w nieskończoność.
Dlatego tradycyjne leczenie tak długo trwa. Coś gdzieś dzwonilo, ale
niewielu wie gdzie. No, gdzieś tam koło ponownego przeżywania uczyć-brawo.
Blisko. Już od pewnego czasu wiadomo jak takie procesy ogromnie
przyspieszyc. Wiadomo co jest katalizatorem. Ci, którzy wiedzą mówią, że
silne przeżycie można zbuforować na miejscu-najlepiej kiedy powstaje a ci
drudzy, że sie jest ofiarą/trzeba nią być i leczenie trwa latami.



> To wcale nie poteguje wspomnianych przez Ciebie "neuroasocjacji".
Wrecz
> przeciwnie. Pacjent odtwarza traumatyczne przezycia w warunkach pelnego
> bezpieczenstwa. Robi to z wlasnej woli i jest panem sytuacji. Uczy sie
> stopniowo jak "odreagowywac" w sposob bezpieczny - agresje kierowac na
> lalke, kredki, terapeute (ale w sposob werbalny a nie fizyczny).

To jest właśnie tradycyjne małoefektywne podejście.
- o tym mówiłem na przykładzie faceta, który wchodzi do gabinetu a lekarz
pozwala mu na kolejne rozklejenie się. Jest ogromna lecz subtelna różnica
pomiędzy ciągłym wzmacnianiem stanów depresji poprzez kolejne niezliczone
ćwiczenia a ponownym przeżyciem traumy i zintegrowaniu jej. Bałbym się
chodzic do terapeuty, który nie jest nawet świadomy tej różnicy.


> Traumatyczne doswiadczenia maja to do siebie, ze wiaza sie z poczuciem
> ogromnej bezradnosci i bezsilnosci. Ofiara, np. gwalcona kobieta, nie
> panuje nad sytuacja, nie moze sie przeciwstawic napastnikowi. Jak Ciebie
> ktos obrazi, to odpowiadasz mu pare niecenzuralnych slow, dajesz mu w
> morde albo (najlepiej) reagujesz asertywnie mowiac, ze nie zyczysz sobie
> takiego zachowania, bo ono Cie obraza. A wiec od razu "odreagowujesz" i
> przekazujesz tej osobie informacje zwrotna. A wspomniana gwalcona
> kobieta nie moze tego zrobic.

Jak może byc inaczej "w branży" kiedy nawet "fachowcy" twierdzą, ze kobieta
w takim wypadku nie ma innego wyboru. Czy naprawdę gwałcona kobieta nie ma
innej możliwości jak tylko wyprzeć uczucia? Ma jeszcze możliwość
zintegrowania ich na bieżąco. Jeśli nie wie jak to się robi, to faktycznie
stopień bezradności jest przytłaczający. Pocieszające jest to, ze można to
zrobic od razu, dzień poźniej, rok a nawet lata po przeżyciu. Osobiście
robiłem to tyle razy, że jest to moją "pierwszą naturą" i buforuję mniejsze
i większe problemy "on the spot".



Wiec trzeba dac jej mozliwosc ponownego
> przezycia tej sytuacji w warunkach, kiedy bedzie mogla w pelni wyrazic
> swoje uczucia wobec gwalciciela.
> Nie ma innej mozliwosci.

Nie ma innej mozliwosci-trzeba zintegrować uczucia. jak sie tego nie robi od
razu, to potem trzeba to robić mało wydajnymi sposobami z terapeutą starej
daty, albo szybko z nowoczesnym, albo się z tym meczyc do końca i o jeden
dzień dłużej.



>
> Gdyby przyszedł ktos
> > z silnym nawykiem drapania głowy(bez świerzbu somatycznego) to
> pozwolenie mu
> > na drapanie się dalej bez ograniczeń nie zmienłoby tego nawyku, tylko
> go
> > jeszcze pogłębiło a zupełnie nie o to chodzi.
>
> A czy Ty kiedykolwiek miales do czynienia z taka osoba? Uwazasz, ze jak
> jej zakazesz drapania sie/liczenia na palcach albo mycia rak po
> dotknieciu czegokolwiek to ona faktycznie przestanie?

Absolutnie jestem świadomy, ze to droga donikąd. Trzeba koniecznie nawyk
zastąpic innym zachowaniem i ugruntawac zmiany. Widzisz, jak do tej pory
nowe podejście, którego jestem zwolennikiem jest jedynie poszerzeniem
Twojego a nie jego całkowitym zaprzeczeniem. Od czasu, gdy ostatnie odkrycia
naukowe odkryły, ze prawa półkula nie przetwarza negacji bardziej niż
kiedykolwiek przedtem współczesna psychologia jest pewna, że takie podeście
jest w 100% bezowocne.



> A jak myslisz, dlaczego niektorzy byli wiezniowie obozow
> koncentracyjnych do poznej starosci po zjedzeniu posilku zbieraja
> okruchy? Przeciez oni wiedza, ze to nie wypada, rodzina im na to nie
> pozwala, a oni mimo to tak postepuja. Ich problem nie polega na tym
> zbieraniu okruszkow i jakikolwiek trening zmierzajacy wylacznie do
> zmiany tego zachowania nie przyniesie pozytywnych wynikow. Przestana
> zbierac te okruchy, to pojawia sie inne zachowania.

Jak zwylke się całkiem zgadzam. Jesli niezintegrowane przeżycia leżą na dnie
takich wyuczonych nawyków, to najpierw robota musi się skoncentrować na
neutralizacji traumy. Potem nawyk na trwale zmienia się innym nawykiem i
ugruntowuje zmiany. Tym innym nawykiem może byc równie dobrze pomyslenie, ze
"jestem bezpieczny, mam wszystko, czego mi trzeba" Z biegiem czasu
przechodzi to w formę bezsłownej postawy.



> a właśnie
> > z takim mamy do czynienia a nie (zakładam) z ciężkim przypadkiem na
> gruncie
> > uszkodzeń tkanek.
>
> Cos Ty sie czepil tego uszkodzenia tkanek? Psychiatria zajmuje sie nie
> tylko pacjentami z uszkodzeniami organicznymi.
> Mozg nie moze byc "normalny" lub "nie-normalny". Moze byc zdrowy, chory
> (choc to tez nie najlepiej brzmi), uszkodzony. Ale nie 'nienormalny'.


Musze to podkreslać, bo za każdym razem Dorrit sie dopierdala i maniakalnie
zmienia temat na chorych na podłożu somatycznym a to powoduje niepotrzebne
zamieszanie. Wcześniej używałem określenia z nieuszkodzonym mózgiem. Zeby
tego w kółko nie powtarzać jak w poprzednich listach(też mi się znudziło)
powiedziałem "normalny".