Donik wrote:

> Dla "znających ortografię": bóg może być pisany z małej litery, gdy chodzi o
jednego
> z wielu bogów (a dla niewierzącego wszak tak jest)

Szczegolnie ten ateista wierzy w wielu bogów? ;)
Mozna pisac z malej litery w zwrotach potocznych np. dalibóg.
Mozna, gdy chodzi o jednego z wielu-tak jak napisales ( do czego zreszta
zastosowalam sie powyzej zgodnie ze wszelkimi kanonami sztuki ).
_Ale_ jesli rozmowa toczy sie w jakims kontekscie i dla pozostalych
dyskutantów oczywiste jest, ze rozmawiamy o : Bogu - szacunek wymaga aby
stosowac sie do tego czyli uzywac tego slowa w 1 znaczeniu slownikowym i
pisac równiez z duzej litery. W przeciwnym razie IMHO to manifestacja
nie duzej znajomosci zasad ortografii a braku szacunku dla rozmówców.


> A IMHO jest mądre, jeśli ktoś chce pokazać, że nie idzie za owczym (nomen
> omen) pędem i "nie wychylaniem się", bo przecież w Polsce "nie wypada" być
> niewierzącym, co udowadnia m.in. premier (zarówno były jak i obecny) z
prezydentem... A szacunek itp.- miło byłoby, gdyby to
> działało w _obie_ strony...

Szacunek to sposób odnoszenia sie do rozmówcy, nie wykpiwania tego w co
wierzy, nawet jesli sie to neguje, przedstawiania swoich pogladów w taki
sposób aby go nie urazic. I to powinno oczywiscie dzialac w obie
strony-nie neguje tego stwierdzenia.
Co do bycia wierzacym- modne mam wrazenie jest ostatnio raczej negowanie
Boga i instytucji Kosciola niz na odwrót.
Natomiast IMHO pisanie z malej litery _wylacznie_ po to aby zaakcentowac
swoj brak wiary odbieram identycznie jak noszenie przez nastolatki
fryzury punk, podpalanie papierosów cichaczem, wyzywajacy makijaz czy
inne oznaki 'indywidualnosci' mlodzienczej. Jako manifestacja
indywidualnosci ( im bardziej kontrowersyjnej tym lepiej )
Odbieram to jako bunt a nie jako prezentowanie doroslego punktu
widzenia. A bunt rzadko bywa rownoczesny z okazywaniem szacunku.
pzdr
agi
PS oczywiscie to wylacznie mój punkt widzenia :)) Nie jedyny sluszny ale
oddajacy moj sposób odbioru.