On Thu, 15 Dec 2005, dantoma wrote:

> ja nikogo nie chcę leczyć, nie mam takich ambicji.
> Chora jest pod opieką nefrologa i internisty. A Ci nie
> byli w stanie zrobić nic, aby poprawić jakość życia
> (zmniiejszenie duszności przy lekkim wysiłku- powolny
> spacer 300-400 metrów dziennie). Jeśli osoba chora
> przejdzie taki dystans w 40 minut i wraca bardzo
> zmęczona do domu to ma oczywistą niechęć do wychodzenia.
> A to rodzi problemy z wypróżnieniami, nadwagą i dalszym
> pogarszaniem zdrowia.
> A do tego chora ma uporczywe bóle głowy (od mocznicy)
> bóle "korzonkowe" z tytulu kompresyjnego złamania 3 kręgów,
> czy osteoporozy
> Przez pół roku lekarze przepisywali Oxycardil 120,
> choć nie było po tym leku jakiejkolwiek poprawy.
> Nadal nawracały migotania przedsionków, narastało zmęczenie.
> Lekarzew to widzieli, ale przepisywali nadal.
> I w takiej sytuacji pozostaje alternatywa- albo przyjąć
> że tak już musi być i nic się (poza opieką hospicyjną)
> nie da zrobić, albo jeszcze powalczyć.
> A rzeczywistość jest taka, że jedynym wyborem leczenia
> i lekarza jest ... brak wyboru. Zwłaszcza w takim okresie jak teraz,
> gdy limity są powyczerpywane i pozostaje szpital.

piszesz bardzo emocjonalnie ale rozumiem, ze chodzi o
osobe, ktora ma znaczna nadwage i zespol metaboliczny
i w nastepstwie tego doszlo do nieodwracalnych konsekwencji
zdrowotnych takich jak: nadcisnienia i niewydolnosci
nerek, cukrzycy (moze jest to nefropatia cukrzycowa?),
kompresyjne zlamanie trzech kregow i prawdopodobnie
niewydolnosc krazeniowo-oddechowa
Mozliwosci uzyskania zadowalajacego komfortu zycia
u takiej osoby niestety sa bardzo niewielkie.
Jest to bardziej zlozony problem niz zamiana jednego
nitratu na drugi czy beta-blokera na calcium-bloker.

Jesli jest kompresyjne zlamanie trzech kregow
to niestety dolegliwosci bolowe beda sie zdarzac -
czasami pomaga uzywanie gorsetu ale z doswiadczenia
wiem, ze pacjenci nie chca go uzywac

Nie ma cudownego leku bedacego w stanie utrzymac
rytm zatokowy. Innymi slowy czasami trzeba sie pogodzic
z tym, ze chory bedzie mial migotanie przedsionkow.
Wszystko zalezy od tego, czy uda sie utrzymac stabilnosc
przedsionkow.

> Stąd i obawy chorej do pójścia do szpitala, poza tym
> każdy ma prawo chcieć umrzeć we własnym łóżku.

jesli sa wskazania do hospitalizacji to decyzje
musi podjac pacjent. Lekarz poproszony do domu
ma ograniczone mozliwosci diagnostyczne i nie dziwie
sie, ze niewiele jest w stanie zrobic

Moge sie tylko domyslec, ze problem dotyczy ciezko
chorej osoby, ktora ma skierowanie do szpitala
ale nie chce sie zgodzic na leczenie szpitalne.
Trudno oczekiwac, ze wobec takiej sytuacji lekarz
bedzie w stanie w domu przeprowadzic wszystko to,
co mozna byloby zrobic podczas obserwacji szpitalnej.

Pozdrowienia

P.
--
Piotr Kasztelowicz P...@a...torun.pl
http://www.am.torun.pl/~pekasz
http://www.am.torun.pl
PGP Key IDs: DH/DSS:0xF3EED8AF