> Na depresję cierpiałem przynajmniej przez 15 lat - połowę swojego życia.
Kiedy
> trafiłem do psychiatry, byłem już w stanie kompletnego psychicznego rozkładu.
> Pewnie zapytacie jak to możliwe? Zwyczajnie - nie wiedziałem. Wiedziałem
> wszystko o depresji i jednocześnie nie wiedziałem co to depresja.
> Leczenie było bardzo długie i bardzo skuteczne. Przeżyłem swój pierwszy rok
> życia bez depresji i bez leków. Bardzo wiele wyrażnie udało zmienić się na
> trwałe a przynajmniej na długo. Jestem innym człowiekiem, już nie myślę o
> samobójstwie za to myślę logicznie, praktycznie. Nie przeżywam już tych
> wszystkich strasznych wyimaginownych lęków. Mógłbym te zmiany wyliczać bardzo
> długo. Jestem wdzięczny losowi za nowe życie.
> A jednak nie czuję się szczęśliwy. Żyję w ciągłym strachu przed nawrotem
> depresji. Tak wiele chciałbym jeszcze w swoim zyciu zmienić i nie mam na to
> siły. Brakuje mi kogoś naprawdę bliskiego w życiu. Brakuje mi sił, żeby go
> zdobyć. Czuję się w życiu naprawdę sam. Brakuje mi siły, żeby wyprowadzić się
z
> domu i rozpocząć własne życie. Żyć tak, jak bym tego naprawdę chciał - oto
moje
> marzenie. Nie zwalam wszystkiego na depresję ani na jej prawdziwe, czy
> wyimaginowane nawroty. Istnieje wiele przeszkód obiektywnych. Poza tym,
wydaje
> mi się, że mimo smutku, jaki towarzyszy takim myślom nie jest to sprawa
> wyłącznie depresji. Czuję w sobie wielką siłę - potencjalnie. Czuję, że
mógłbym
> rozwinąć żagle. Że mógłbym być wspaniałym okrętem, wypłynąć na wielką wodę.
> Rzucić się na życie, wźiąć z nim za bary i to wygrać. Kiedyś tak nie
myślałem,
> ale teraz wiem, że to jest we mnie i to jest właśnie obraz tych zmian. Siła
> jest we mnie, tylko nie wiem, jak do niej dotrzeć. Czasami wydaje mi się, że
to
> kwestia jakiegoś przełamania się w sobie. Że muszę dojść do jakiejś granicy -
i
> tego właśnie się boję - ale jak dojdę i ją przekroczę, to nie będę bał się
już
> niczego.
> Wypłynę na mój ocean. Zrealizuję się w życiu. Przestanę pełzać.
> Przecież też musieliście zadawać sobie takie pytania - pokonać własną
> słabość... A może tylko niepostrzeżenie dla mnie samego znowu brnę w
depresję?
> Nie wiem jaka jest prawda. Nie wiem co mam robić. Nie wiem, jak dotrzeć do
> swojej siły. Czy ktoś w ogóle rozumie o czym ja mówię?
>

Witam. Jest szansa na to, bys rozwinal zagle. Warto jednak wiedziec, do ktorego
portu chcesz poplynac. Warto wiec postawic sobie swoje wlasne cele -
precyzyjnie i realistycznie. Najlepiej takie, do ktorych poczujesz entuzjazm.
Potem warto sie na nich koncentrowac. To, na czym koncentrujemy uwage, wzrasta
w naszym zyciu. I nie musi wcale byc to wiazane z jakims wielkim wysilkiem.
Zacznij od robienia czegos milego dla siebie na codzien. Zapewniaj sobie
przyjemnosc, zadbaj o to, bys poczul sie milo i przyjemnie kilka razy dziennie.
Zrob sobie liste Twoich wlasnych przyjemnosci. Zaslugujesz na to, by tego
doswiadczac coraz czesciej. Juz zaczales dostrzegac pozytywy w sobie i w zyciu.
To dobrze, koncentruj sie na nich. Zobacz, co wtedy czujesz. Czym to sie rozni
od dolowania sie? Co wiec warto wzmacniac, na czym sie koncentrowac? Mozesz
wybrac to, co zechcesz. Nie musisz cale zycie sie obwiniac i karac poczuciem
slabosci i dolowaniem sie. Mozesz powoli zaczac dostrzegac wszystko, co
pozytywne i silne, takze w Tobie. Popatrz na siebie z czuloscia, zobacz jaka
ciezka droge przeszedles. Z tej samoakceptacji zrodzi sie milosc. Poczujesz ja
w sercu, jak rozlewa sie po calym ciele. Wzmacniaj to uczucie z kazdym dniem. Z
czasem zauwazysz, ze jak Ty sie usmiechasz i z Twoich oczu rozlewa sie swiatlo,
inni ludzie zaczynaja tez sie do Ciebie usmiechac. Takze piekne kobiety.
Pielegnuj milosc w sobie i dla siebie, a z czasem rozciagnie sie ona na
wszystkie sfery Twojego zycia, takze prace i zwiazki.
Wiedz jednak, ze czeka Cie jeszcze dluga droga do tego, az SZczescie zagosci w
Twym zyciu na stale. Ale gra jest warta jest swieczki, a inne istoty tez beda
Cie w tym wspieraly. Wszyscy tego chcemy: szczescia, milosci - w sobie i w
innych.
Zycze wszystkiego, co najlepsze i korzystania z wszelkich dobr tego swiata.
Zaslugujesz na nie.
Pozdrawiam Hubert.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl