Witam :-))

Szanowny Jacek Kruszniewski w 3...@p...pl...
napisał:

> Widzisz, ty to tłumaczyłeś koleżance, a niekiedy to trzeba
> tłumaczyć .... rodzinie - i co wtedy ???
> Mnie rodzina pchała n\do nauki - podstawówka, ogólniak i polibuda :)
> Wiedziałem od razu, bo mnie tak wychowano i kierowano, że muszę być w
> miarę niezależny, przynajmniej finansowo i zawodowo.
> Tylko co ta biedna ON ma zrobić jak wmówiono jej że rodzina do końca
> życia
> będzie ją utrzymywała, a potem nie daj Boże tragedii - i -
> Dom Opieki Społecznej - to jest najgorszy finał dla takiej osoby.

Różnie to jest :-((.
Trzeba to tłumaczyć rodzinie i samym zainteresowanym szczególnie
gdy osiągną określony wiek. Najlepiej gdy robią to ludzie o podobnych
dysfunkcjach. Przecież życie bez nauki a potem bez pracy to tak jak
by żyć w więzieniu. Sądzę że dzisiaj do aktywności łatwiej przekonywać
niż 15-30 lat temu. DPS też może być oazą twórczego życia i pracy.

> Smutna to puenta :-(

Nigdy!
Ty potrafisz się poddać?

Pozdrawiam :-))

Marian L