Witaj grzesiek,
a teraz zobaczmy co napisałe(a)ś:

>Jednakze powiedzcie mi prosze, po co mam sie zenic skoro znakomita wiekszosc
>par wczesniej czy pozniej sie rozchodzi, wiekszosc ma tzw. ciche dni, i
>wogole to widze to bardziej niz zle.

Rzeczywiście duże uogólnienie lecz niestety coraz bliższe prawdy.
Wielu młodych ludzi pobiera się i rozwodzi jednakże nie jest to powód,
aby bać się życia i wiecznie trwać w stanie przejściowym.
(Jeżeli czytałeś niedawny wątek o konkubinacie, masz pewne pojęcie
jakie on wzbudza emocje.)

Dodatkowo nieciekawa sytuacja finansowa może pogrzebać nawet najlepiej
zapowiadające się małżeństwo.

Nie wszyscy jednak, którzy są w małżeństwie bez przerwy się kłócą, i
nie wszystkie teściowe są okropne.
Dla mnie postawa "poddaje się i nie będę walczył, bo walka nie rokuje
zwycięstwa" jest nie do przyjęcia.
Zawsze można się poddać (i wziąć rozwód), zawsze też będą powody aby
tego nie robić.
Pomyśl o dzieciach - co one czują gdy rodzice się rozstają ? Jaka
wielka krzywda i ślad pozostaje w ich psychice.
(Czasami trzeba ja wiem, gdy ojciec lub matka pije, są bijatyki lub
rodzice nie są w stanie dojść do porozumienia.)

Moim zdaniem małżeństwo to jest krzyż, który nie każdy umie z
godnością nosić. Nie każdy ma odwagę podjąć wyzwanie.
Nikt tej decyzji za Ciebie nie podejmie.
Moja rada: nie lękaj się i nie czekaj na dobrą chwilę. Ona może nigdy
nie nadejść.
Pozdrawiam

--
Piotr 'DL' Majkowski
z...@p...onet.pl
http://www.btsnet.com.pl/majkowscy
Uwaga: Wszystkie wyrażone opinie są moim prywatnym zdaniem.