Lądowanie warunkowe.
Kojarzysz?


Piloci ustalili (wówczas gdy ustawiali ciśnienie barometryczne
na płycie lotniska), że będą podchodzić w automacie i odejdą
w automacie na 100m przy wykorzystaniu wysokościomierza
barometrycznego.

Ale niewykluczone, że gdzieś pomiędzy 400 i 300m, jakieś
kilkanaście sekund po zgodzie kontrolerów na lądowanie
warunkowe i kilka sekund po minięciu "dalszej prowadzącej",
1-szy pilot zmienił zdanie: przestawił wysokościomierz
cyfrowy sterujący odejściem w automacie i [pewnie] ustalił
z nawigatorem odczyt radiowy wysokości samolotu.

Jeśli tak się stało, to oznaczałoby, że chciał zejść poniżej
znacznie 100m aby szukać ziemi a odejście wykonać
ręcznie "w ostatniej chwili".

I w ten sposób - jeśli tak było - odejście w automacie nie
zadziałało, a odczyt radiowy wysokości spowodował,
że przez ponad 8 sekund rzekoma wysokość wynosiła
100m pomimo, że samolot leciał ostro w dół.

Tak też mogło być.


Tak czy inaczej sama próba podejścia do lądowania w sytuacji
gdy warunków do lądowania nie było, to pomysł co najmniej
dyskusyjny.

--
CB


Użytkownik "Nowy lepszy tren R" <t...@n...sieciowy> napisał w
wiadomości news:b9ry731672ys$.dlg@trenerowa.karma...

> Z tego co wiem, to sa dwie różne rzeczy, a nie semantyka.
> Jest proces podejścia do lądowania i proces lądowania - całkowicie odrębne
> ścieżki.