> Sluszne jest, ze czym czlowiek wiecej cierpi tym wieksza jest radosc,
kiedy
> cierpienie mija, ale bledne jest twierdzenie, ze czlowiek "lubi" (nawet
> przez cudzylow) odczuwac cierpienie. Nikt [oprocz masochistow:-)] nie lubi
> cierpienia.
Niektórzy odczuwają przyjemność z cierpienia - jeśli np. ofiarowali je za
innych.
> Gdyby to zalezalo od ludzi, nikt by sobie cierpienia nie wybral. Jest ono
> jednak nieodlaczna towarzyszka naszego zycia i musimy sie z tym godzic i
> jednoczesnie starac sie je usunac wszelkimi sposobami [nie
samobojstwem:-)].
Nie można tego powiedzieć np. o siostrze Faustynie Kowalskiej i Jej
podobnym.

Baron