Użytkownik "Qwax"
> Mam wrażenie że nie "starsze pokolenie uczy młodsze braku szacunku do
> ludzi"
> a raczej "starsze pokolenie nie uczy młodszego szacunku do ludzi"
> Różnica subtelna ale znacząca.

Niestety w większości przypadków wersja pierwsza jest prawdziwa.
Prawdę mówiąc od paru tygodni myślę jak by tu zacząć ten wątek;-)
Więc na początek mały szkic.

Podejście do dzieci powoli się zmienia, ale fakt, że tak byli wychowywani
rodzice, dziadkowie dzisiejszych maluchów łatwo może zaważyć
na współczesnym, liberalnym wychowaniu.

Moi rodzice przejęli to od swoich rodziców, a Ci z kolei od swoich
itd. Od początku dziecko ma nie przeszkadzać, siedzieć cicho,
nie mieć wymagań, nie płakać, nie żądać czyjejś bliskości, bawić
się samo ( -> kontrast: ci którzy tak "wychowywali" swoje dzieci
na starość kiedy są niedołężni chcą zupełnie czegoś przeciwnego:
prawa dla siebie do wymagań, bliskości, spełniania życzeń, serca,
nie chcą siedzieć cicho w swoim pokoju i "bawić" się samemu").
Dziwnie nie zauważają/ nie chcą/ nie mogą zauważyć SKĄD
BIERZE SIĘ niechęć do zajmowania się nimi.

Do dzieci mówiło się (mówi): "dzieci i ryby głosu nie mają",
"co wolno wojewodzie to nie tobie smrodzie".
Takie hasła uczą właśnie braku szacunku dla ludzi, ich praw,
ich człowieczeństwa. To oczywiście procentuje taką samą
dawką szacunku od tych którzy to słyszeli do ludzi starszych,
częsciowo na zasadzie "teraz sobie odbiję",
ale także i przede wszystkim dlatego,
że ktoś kogo nie szanowano z jednego tylko powodu, że był
dzieckiem, może nie potrafić nie "promieniować" tymi niby- uczuciami
którymi go obdarzano tyle lat.
( -> kontrast: na starość także chcą mieć prawa (siedzieć w autobusie,
wygłaszać opinie, ale nie myślą skąd wzięła się ich negacja).

Na razie tyle, choć zdaję sobie sprawę że dotknęłam tylko
powierzchni.
--
Pozdrawiam
Asia Słocka