MK wrote:

> współczesna medycyna z
> takiej właśnie szarlatanerii wyrosła
> i do takiej "szarlatanerii" powraca
> (np. masaż, akupresura, ziołolecznictwo

Do ziołolecznictwa w żadnym ujęciu medycyna nie wraca. Medycyna interesuje się
(od co najmniej wieku) tym, co dokładnie jest substancją aktywną w danej
roślinie - w końcu wiele leków (jeśli nie większość) zaczynała jako wywary,
wyciągi i inne preparaty z ziół. Nawet w ostatnich latach na listę uznanych
przez "oficjalną" medycynę leków trafiają substancje nowo izolowane z roślin
(najnowszy przykład, jaki przychodzi mi do głowy, to taksany - odkryte ok. 30
lat temu, pierwsze ciekawe prace ok. 20 lat temu, pierwsze próby kliniczne ok.
10 lat temu). Różnica jest taka, że kiedyś nie wiedziano ani co w danej roślinie
działa, ani jak działa, a tym bardziej nie potrafiono pozbyć się balastu
substancji szkodliwych (towarzyszących tej substancji aktywnej). Teraz często
wiemy to wszystko - a jak nie wiemy, to na gwałt szukamy. W dodatku umiemy
tworzyć chemiczne pochodne aktywnych substancji, modyfikując ich właściwości w
pożądanym kierunku (silniejsze działanie, większa trwałość, lepsze wchłanianie
itd.). Pozwala to także ominąć jeden z fundamentalnych problemów
ziołolecznictwa: niepowtarzalność preparatu. Praktycznie każdy zbiór
charakteryzuje się innym składem chemicznym - jak wino: są roczniki dobre i złe,
są regiony dobre i złe. Ziołolecznictwo może Pan uprawiać, gdy choroba jest
niegroźna i ma tendencję do samowyleczenia. Powinien to pan robić ze
świadomością, że eksploatuje Pan głównie efekt placebo. Dla wielu dobrych leków
nowoczesnej medycyny nie istnieje żadna alternatywa ziołowa - i nie powstanie.

Leszek