>> A może właśnie dlatego, że z człowiekiem łatwiej się utożsamić, ludzie
>> powinni być bardziej wrażliwi na ból człowieka, niż na zwierzęcia? Ten
>> świat
>> się wywraca do góry nogami.
>> Nietoperek
>>
>>
> Może po prostu zwierzę potrafi obdarzyć człowieka taką bezgraniczną
> wiernością,
> miłością i przywiązaniem jakiej żaden człowiek nie potrafi z siebie
> wykrzesać.

Tak, lecz to nie zmienia faktu, że człowiek nie powinien pozostawać
obojętny na drugiego człowieka.
To, co napisałeś, kojarzy mi się z pewnym rodzajem egoizmu. Zwierzę (np.
pies) obdarza nas wiernością, miłością i przywiązaniem (daje nam
"korzyści"), więc my wzamian za to troszczymy się o nie i kochamy je. A
człowiek, który nam swej miłości, czułości nie daje (nie daje żadnych
"korzyści"), który nic dla nas nie znaczy, jest nam obojętny. Nie liczy się
to, że on też jest człowiekiem i potrzebuje "ludzkich" uczuć, że miłość
polega na bezinteresowności, że powinniśmy pomagać innym bez względu na to,
czy osiągniemy ewentualne korzyści. Nie jest mi przydatny, nie kocha mnie,
nie okazuje mi zachwytu nad moją osobą, więc co się będę takim przejmować...


> Czy może byc lepsza terapia w tym, jak mówisz świecie wywróconym do góry
> nogami?

Śmiem mniemać, że może. Nawet najwspanialszy zwierzak nie da Ci takiego
szczęścia, jakie może dać Ci drugi człowiek. Przynajmniej wg mnie.
Nietoperek