> Jestem osoba niepelnosprawna,mam 26 lat i zastanawiam sie czy kiedys
> spotkam swoja druga polowke. I czy moze to byc osoba sprawna. Bo
> samotnosc mnie juz wygryza od wewnatrz, niszczy psychicznie. Moze macie
> ochote o tym podyskutowac?

To o czym piszesz nie dotyczy tylko osób niepelnosprawnych, lecz
wszystkich ludzi. Rozwój cywilizacji zmienia spoleczenstwo
i nie zawsze pozytywnie wplywa na humanitaryzm. Nie mnie jednak
oceniac czy monogamia, "szukanie drugiej polówki" to jest wlasciwa
droga. Osobiscie jednak równiez odczuwam podobne potrzeby co Ty,
mam tyle samo lat, od 8 jestem tetra c6/c7 (choc poza palcami rece
mam sprawne). Zostalem wychowany w tradycyjny w tym kraju sposób,
czytano mi bajki o milosci itd. itp. Zycie niestety jednak weryfikuje
niektóre opowiesci z dziecinstwa, bez wzgledu na to, czy jestes
osoba niepelnosprawna czy zdrowa.

Piszesz o samotnosci, a to jest cos wiecej niz tylko pojedyncze
lózko i poduszka zamiast "drugiej polówki". Na swiecie istnieja
tez inni ludzie, sa takie pojecia jak przyjaciel, kolega, kolezanka.
Ludzie wlasnie nawzajem powinni sie wspierac w obalaniu
samotnosci (no, chyba ze ktos lubi i jest samotnikiem). Nie mozna
jednak oczekiwac, ze to on/ona/oni powinni mi pomóc, samemu
pozostajac biernym, bo w ten sposób to wszyscy zatracimy sie
w samotnosci. Nie powinno sie chyba równiez wymagac za duzo
od innych, kazdy ma prawo do odrobiny asertywnosci. Niestety
obecnie w pogoni za pieniadzem, byciem "trendy" i calym tym
marketingowym chlamem ludzie zapominaja o prawdziwych
wartosciach. Problem ten nie dotyczy wylacznie osób
niepelnosprawnych - pelnosprawni 30-latkowie maja równiez
z tego powodu kompleksy.

Powracajac do "drugiej polówki" interpretuje, ze chodzi Tobie
o taka prawdziwa (jak w bajkach) milosc. Tu sprawa nie jest
juz taka prosta, gdyz jest to naprawde duza rzecz, o która
moze byc ciezko, zwazajac na fakt, ze sporo ludzi przezywa
cale swoje zycie nie rozumiejac tego slowa :-)
Zacierajace sie róznice kulturowe miedzy mezczyzna i kobieta
napewno nie ulatwiaja znalezienia sobie kogos na stale,
nawet jesli nie mialaby to byc ta "milosc", tylko pewien uklad
oparty na jakichs zasadach, ze "z soba jestesmy". Duzo latwiej
znalezc sobie partnera "na chwile" (bez wzgledu czy faceta,
czy kobiete). Takie sa przynajmniej moje doswiadczenia. (fakt,
przyznam sie, ze jestem dosc wymagajacy i odrzucilem kilka
propozycji, ale takie mam ogólne obserwacje).

To czy spotkasz swoja druga polówke tego nie wiem.
Zyjac aktywnie, poznajac duzo ludzi Twoje szanse bardzo
rosna. Zamykajac sie w sobie - maleja. Pozostaje jeszcze
sprawa Twoich wymagan i oczekiwan od drugiej osoby :-)
oraz zdolnosci do wlasnych poswiecen :-)
Czy moze to byc osoba sprawna? Nie widze zadnego
problemu. Sam mialem kilka, co prawda krótkich bo
max. 2 lata zwiazków z atrakcyjnymi dziewczynami i mam
znajomych w gorszej kondycji fizycznej którzy znalezli swoje
"drugie polówki" i sa to ekstra kobiety. Tak samo mam
kolezanki na wózkach, które zyja z przystojnymi facetami :-)
Masz tak samo jak ja dopiero 26 lat. Znam rozwodników
i rozwódki w tym wieku, którym sie kiedys wydawalo, ze
rozumieja co to znaczy milosc czy zwiazek malzenski.
Zapewne dzieki niepelnosprawnosci dojrzales szybciej,
lecz wiele osób w podobnym wieku to wciaz duze dzieci.
Jezeli chodzi o sprawy o których piszesz, to dopiero
poczatek zycia przed Toba.


--
Mr.FX [ myryfykysy ]