Andrzej Litewka wrote:

> A ja uważam, że każdy facet powinien iść do wojska.
> Jeszcze parę lat temu sądziłem inaczej, bo zakładałem, że tam nigdy > nie
> trafię.
> Losy potoczyły się jednak inaczej.
> Skończyłem technikum i popróbowałem sił przez parę mięsięcy na studiach -
> stwierdziłem jednak, że nie zabawię na nich dłużej.
> Aby nie przeciągać "obowiązku wobec Ojczyzny" ( bo stwierdziłem wtedy, że
> skoro olałem studia to wojo teraz mnie nie minie - lepiej iść od razu i mieć
> to z głowy niż np. w wieku 26 !!! lat; tak jak to niektórych w takim >wieku

Tylko, że faceta po studiach w wieku 26 lat biorą do woja tylko na 5
miesięcy (co zresztą dla mnie też jest wiecznoscią)
> wzięli - to się nazywa porażka :-) ) po trzech miesiącach zjawiłem się w
> koszarach.
> Z jednej strony 15 mięsięcy, które spędziłem w MON-ie to czas > zmarnowany, a
> po drugie część osób odbywająca zasadniczą służbę zawodową to straszne
> prostaki ( nie chodzi tutaj o wykształcenie tych osób - bo nie to jest w tym
> wypadku ważne - tylko o ich poziom kultury, osobowość i zachowanie; a tego
> nie nabywa się wraz z wykształceniem tylko wynosi się z domu ).
> Z drugiej strony jak człowieka trochę w wojsku pognębią, >pościgają,itd. to
> człowiek po przejściu wojska uodparnia się psychicznie,

...ale i niejeden się załamuje i strzela sobie w łeb.

> zaczyna patrzeć na życie z dystansem, zaczyna doceniać swoje życie i
> dziękuje za to co ma ( bo niestety niektórym w cywilu, tym co nigdy w wojsku
> nie byli wydaje się, że im się wszystko należy od życia ), w pewien sposób
> wycisza też człowieka.
Zajmij się wolontariatem. Poodwiedzaj biednych, chorych ludzi itd. a
wówczas także docenisz wartosć tego co masz w posiadaniu.

> Jednym słowem wojsko jest taką szkołą życia - i ja to potwierdzam.
> Gdybym miał iść jeszcze raz ( mimo nieraz naprawdę spędzonych tam ciężkich
> chwil ) to napewno bym poszedł.

Nie uważasz, że są lepsze sposoby, aby zrozumieć niektóre rzeczy???