> Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
> zostaną po nich buty i telefon głuchy
> tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
> najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
> potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
> jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
> kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.
>
> Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
> zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
> przychodzi jednocześnie jak patos i humor
> jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
> tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
> jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
> żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
> chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
> kochamy wciąż za mało i stale za późno
>
> Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
> a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
>
> Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
> i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
> i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
> czy pierwsza jest ostatnia czy ostatnia pierwsza.
> Twardowski Jan
>


Piękne,
Dzięki
Pozdrawiam, Krystyna


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl