> Trudno się nie zatkać kiedy dowiaduje się człowiek, że oto ktoś
> stwierdził, że mamy do czynienia z wyodrębnionym seksem
> - seksem niepełnosprawnych:

Chodzi mi tu raczej nie o sam seks, bo nic mi do tego, ale raczej o to
co ludzie, sprawni i nie, o tym mysla, jak reaguja.

>
> Gdyby szanowny Pan zechciał zapytać o techniki w uprawianiu
> seksu przez niepełnosprawnych np. ruchu to by mnie
> nie zatkało.
>
> Czy niewidomy(a), głuchy(a), jąkający(a) się, uprawia Pana zdaniem
> inny seks niż Pan?
> To tylko parę przykładów niepełnosprawności.
>
> Czy Ci ludzie mają, ...czy dla tych ludzi ...jest inna edukacja seksualna
> niż
> dla pozostałej części społeczeństwa?

Z tego co zdążylem już przeczytać właśnie to wynika, choć moim zdaniem to
bezsens.
Musze przyznac, ze z musu opieralem sie na opracowaniach anglojezycznych i
właśnie
jest to jeden z najczesciej poruszanych tematów. Oprócz oczywiście
postrzegania tego problemu
przez sprawniejsza czesc spoleczenstwa.

> Czy może Pana zdaniem niepełnosprawni mają inne serca, a zatem
> kochają inaczej jak pełnosprawni?
>
> Czy miłość osoby niepełnosprawnej(go) jest inną miłością niż miłość
> pełnosprawnej(go)?
>
> A teraz podstawowe pytanie.
>
> Czy Pan zdaniem niepełnosprawny to też człowiek?
>
> To tak z rozbiegu, życząc miłych przemyśleń.
>
> pozdr. - Józek
>

A jak patrza na to ludzie? Sąsiedzi, koledzy w pracy, rodzina. Jak
zaeragowali rodzice
kiedy nakryli niepelnosprawna córke? czy tak samo zaeragowali by gdyby byla
sprawna?
Jak reaguje położna kiedy sie dowiaduje, ze rodzaca właśnie kobieta jest -
powiedzmy - upośledzona psychicznie? To są pytania które trzeba postawic.

Zresztą nie mój reportaż. Szukam literatury właśnie na ten temat.
Sociologia, medycyna, psychologia.

Dziekuje i pozdrawiam.