Użytkownik <m...@o...pl> napisał w wiadomości
news:bbc8ae59-030c-4466-b30f-2e0b0768560e@i12g2000pr
f.googlegroups.com...
On 30 Gru, 16:48, Flyer <f...@p...gazeta.pl> wrote:
> self; <fl83qr$5l...@inews.gazeta.pl> :
>
>
>
> > Ikselka atakuje:
>
> > > Na pewno nie. Będzie to tylko zwykła, normalna kolej rzeczy :-)
> > > "Bunt młodzieńczy" i dramatyczne "odchodzenie od" jest zjawiskiem typowym w
> > > kalekich rodzinach/domach, skąd wywodzą się tacy, jak ty - co po twoim
> > > tonie widać, słychać i czuć... Ani ja nie musiałam się buntować i odchodzić
> > > w dramacie, ani moje dzieci - tak to u nas jest mądrze ustawione :-) Nie
> > > znasz takich rodzin - a szkoda. Twój świat nie jest kanonem dla reszty - są
> > > inne, i radzę ci, obserwuj, może zdążysz swoje dzieci uchronić od
> > > konieczności zbuntowanego odejścia od rodziców :-)
>
> > Normalnie robi mi sie ciebie szkoda. twoje dzieci nie przechodzily (nie
> > beda przechodzic) buntu mlodzienczego... to jakies kastraty emocjonalne
> > Pewnie wiedza, ze jest to naturalny etap dojrzewania jest ci obca, pani
> > pedagog. napierdalsz je pretem metalowym codziennie, czy zwykle pranie
> > mozgu wystarcza?
>
> Nie wiem co w tym dziwnego? W mojej rodzinie [tej trochę dalszej też]
> też nie było buntów młodzieńczych

A nie widzisz tego skutków w swoim obecnym zyciu?

> Masz Self chyba
> jakiś wypaczony obraz rzeczywistości, w którym tylko osoby dyssocjalne
> posiadają emocje. :)

Chodzi o to, aby emocje były w miare dojrzałe.
Ja też jestem zdania, ze bunt młodzieńczy to nieodzowny
element rozwoju emocjonalnego.

- JaKasia

---
Ale nie musi być buntem.
Może być twórczym krytycyzmem
dającym samodzielność bez sztucznego
negowania wzorców starszego pokolenia, jeśli
te wzorce okazują się nadal poprawne -czyli użyteczne.

Więc jak?
Szczęsliwi muszą [na] cokolwiek liczyć? ;)