> Jednym z moich problemów jest nieśmiałość. Po prostu jestem nieśmiały.

{}Ja też :), ale dzień i noc staczam z nią walkę.
Moja nieśmiałość wynika głównie z tego, że w podstawówce byłem "nieco"
tępiony i nabyłem nawyku, że lepiej nic nie mówić niż coś powiedzieć i
stworzyć komuś pole do popisu kosztem mojej osoby.

> Trochę rozmawiam z kolegami, ale moim głównym problemem jest rozmawianie z
> dziewczynami. Oczywiście staram się - i trochę mi się to udaje (ale udaje
mi
> się trochę tylko z jedną - z tą, którą próbuję poderwać) , ale to jeszcze
> nie jest to - rozmawiam, ale trochę za mało i za "sztywno".

{}Skąd ja to znam :)

Dość trudno prowadzić mi rozmowę o niczym, za to godzinami mogę rozmawiać na
jakiś kokretny temat. Czym poważniejszy temat tym lepiej :)

Z moim poczuciem humoru jest ciekawie: czasami rzuci mi się na mózg jakiś
świński dowcip (co jedynie jest przydatne w rozmowie z qmplami, bo 99%
dziewczyn by się obraziło), czasami rzucę jakiąś inteligentną aluzję (tylko
czasami przeginę z jej zaawansowaniem i trudno ją zrozumień nie będąc
biegłym w danym temacie), a czasami mam na końcu języka jakąś wyjątkowo
wredną dogryzkę i z całej siły muszę się bronić by "nie zabić kogoś jednym
strzałem".

Ale ogólnie jestem postrzegany jako osoba bardzo "sztywna" - przejmuję się
wieloma sprawami i trudno mi jest cokolwiek "olać".

Chyba moim największym problemem jest moja duma - boję się ponieść klęskę
(lub się ośmieszyć) w podrywaniu takiej jednej dziewczyny. Moja duma
nakazuje mi utrzymać pozycję "niemylącego się profesjonalisty", przez co
boję się brać za sprawy, w których mam małe szanse na sukces.

> Jak rozwiązać ten problem?

{}Napewno oprócz teorii musisz zastosować praktykę.

> (mam 15 lat i chodzę do III klasy gimnazjum)

{}Tak, jak ja :)

--
Pozdrawiam!
Piotr "StarEd" Migdał

"There is no shame in defeat
so long as the spirit is unconquered"
Preator of the Protoss Defence
Fenix