Dnia Sun, 16 Dec 2012 23:30:23 +0100, Ikselka napisał(a):

> Dnia Sun, 16 Dec 2012 23:12:49 +0100, Chiron napisał(a):
>
>> Z drugiej strony wręcz piejesz peany o czarnej rasie-
>> można rzec, że uwielbiasz ich.
>
> Chirku, nie zauważyłam żadnych peanów na temat rasy czarnej w tekście "V" -
> on po prostu opisuje realia, jakie się wszędzie dzieją - zresztą
> identycznie jest w USA, tam rozwydrzenie "czarnych" jest zaiste wielkie,
> już nie można się nawet odezwać krytycznie, żeby nie być
> posądzonym/zaskarżonym o rasizm. Postępuje się więc z "czarnymi" jak z
> jajem, bo o byle co potrafia wzniecić taki tumult, że hałas w końcu
> zaciemnia fakty. Zresztą u nas (i w ogóle w Europie) podobnie zachowują się
> Żydzi.

Zresztą zjawisko to, uogólnione jako tzw political correctness, zatacza
coraz szersze kręgi - zdążając do absurdu.

Polecam artykuł
http://www.wprost.pl/ar/8824/Szalenstwo-politycznej-
poprawnosci/


"Krystyna GrzybowskaAutor: Krystyna Grzybowska
Szaleństwo politycznej poprawności
Numer: 52/53/2000 (943)

Idea political correctness osiągnęła etap, na którym stała się własną
karykaturą


Słowo schwarz (czarny) zniknie z niemieckich słowników, literatury i dzieł
historycznych, jeśli skarga sądowa pewnego cudzoziemca zostanie uznana za
słuszną. Obcokrajowiec ten poczuł się urażony treścią ogłoszenia
Hamburskiego Związku Transportowców: "Jazda na czarno kosztuje 60 marek".
Jeżeli wygra sprawę, w Niemczech nie tylko nie będzie już pasażerów na
czarno (czyli na gapę), a dzieci nie będą mogły grać w czarnego piotrusia,
zniknie też jednak praca na czarno oraz czarnowidztwo. Słowa używane od
pokoleń zaczynają nabierać demonicznego znaczenia - w imię poprawności
politycznej.
Skocz do tekstu
REKLAMA


Bóg rzekł: "Niech się stanie światłość" - i stała się światłość. To
biblijny opis władzy nad słowem. I faktu, że każdy, kto ma władzę nad
definicją, panuje również nad rzeczami oraz ludźmi i ich sumieniami.
Ludzkość wiedziała o tym zawsze: od szamanów w czasach przedbiblijnych,
przez ateńskie zgromadzenie kupców i marynarzy (które skazało Sokratesa na
wypicie trucizny za niepoprawne tłumaczenie młodzieży pojęć demokracji), po
inkwizycję.
Największym wynalazkiem rewolucji francuskiej była zmiana znaczenia
potocznych pojęć. Trybunał wydający wyroki śmierci nazywał się Komisją
Dobroczynności, śmierć na gilotynie określano jako "wyłączenie z publicznej
dobroczynności". Wynalazek zrobił karierę. Mało kto dziś pamięta, że resort
Goebbelsa służący ogłupianiu oficjalnie określano Ministerstwem Oświecenia
Narodowego (Volksaufklärung), a pierwsze obozy koncentracyjne - obozami
reedukacyjnymi. Na Wschodzie policja polityczna GPU nazwała się Państwowym
Zarządem Politycznym, łagry były instytucjami wychowawczymi, a wymordowanie
milionów chłopów rosyjskich i ukraińskich nazwano akcją przesiedleńczą.
Hitlerowcy mieli "higienę rasową", Sowieci - "higienę socjalną". Oba
określenia miały usprawiedliwiać wymordowanie milionów ludzi.
Walka o władzę nad pojęciami trwa. W warunkach demokracji i pokojowego
współżycia narodów odbywa się proces wyszukiwania nowych określeń w imię
wzniosłych ideałów political correctness. Zmieniają się pojęcia, ale nie
oznacza to przemiany ludzkich dusz. Nie jest zatem ważne, kim jesteś -
ważne, że potrafisz ukryć swoje prawdziwe oblicze.
Political correctness przywędrowała do Europy z USA, gdzie osiągnęła etap,
na którym stała się własną karykaturą. W Stanach Zjednoczonych nie tylko
zlikwidowano Murzynów, zastępując ich Afro-Amerykanami, czy Indian, o
których należy mówić Native Americans (rodowici Amerykanie), ale także
czarny chleb, gdyż budzi on rasistowskie skojarzenia. W poprawnych
politycznie kręgach amerykańskich nie ma grubych ani chudych, są za to
"horyzontalnie i pionowo wyzwani" (challenged) i, co powinno ucieszyć
panie, nie ma też brzydkich - są tylko "osoby kosmetycznie odrębne".
Upośledzeni umysłowo są "odmiennie uzdolnieni". Rekord wszelako pobił "New
England Journal of Medicine", lansując określenie "osoba nieżyjąca" zamiast
słowa "zwłoki".
Programy zmierzające do realizacji zasady równości ras i płci, nazywane
affirmative actions, zaczęły robić w USA prawdziwą karierę. Sto tysięcy
wyższych szkół i przedsiębiorstw zostało prawnie zobowiązanych do
immatrykulacji, zatrudniania i awansowania na uprzywilejowanych zasadach
Murzynów, Latynosów i kobiet, bez względu na ich zdolności i kwalifikacje.
Rezultat: zamiast stworzenia ślepego na kolory społeczeństwa zbudowano jego
przeciwieństwo - różnice rasowe wysunęły się na pierwszy plan.
Kres temu szaleństwu położył w 1995 r. zaskakujący wyrok Sądu Najwyższego
USA, uznający za niedopuszczalną decyzję stanu Kolorado o finansowaniu
przez dziesięć lat szkoły położonej w dzielnicy murzyńskiej kwotą
dwukrotnie wyższą niż placówkę leżącą po sąsiedzku, w której większość
dzieci była białych. Uzasadnieniem podwyższonych dotacji była chęć poprawy
ocen uczniów z dzielnicy murzyńskiej. Najzabawniejsze jest jednak to, że
wyrok ten wydał sędzia Clarence Thomas, jedyny Afro-Amerykanin w Sądzie
Najwyższym USA. Specjalne programy - powiedział w swoim uzasadnieniu -
degradują członków mniejszości jako mniej wartościowych, uzależniając ich
od specjalnych świadczeń, i mogą rozbudzić przekonanie o uprzywilejowaniu.
Do czego może prowadzić fanatyzm poprawności politycznej pokazuje przykład
profesora pedagogiki Arthura Jansena. Periodyk "Harvard Educational Review"
opublikował w roku 1969 jego pracę poświęconą możliwości poprawienia
wyników w nauczaniu. Nieostrożny profesor stwierdził, że inteligencja
jednostki zależy przede wszystkim od genów. Znaczy to, że wysiłki
zmierzające do zapewnienia dzieciom mniej rozgarniętym lepszego
wykształcenia za pomocą programów preferencyjnych przynoszą umiarkowane
sukcesy. Profesora i jego dom obrzucono kamieniami, a na koniec wyrzucono
go z Harvardu.
Zdawałoby się, że słowo znaczy to, co znaczy - napisał w książce "Dyktatura
dobra. Political correctness" Niemiec Klaus J. Groth. Tak jednak nie jest.
W ramach akcji politycznej poprawności przestano używać takich słów jak
gastarbeiter (teraz nie nazywa się go nawet cudzoziemskim pracownikiem,
lecz zagranicznym współobywatelem). Putzfrau (sprzątaczka) jest
Raumpflegerin (dbającą o przestrzeń), alkoholik stał się "uzależnionym od
alkoholu". Niemieccy dziennikarze wiedzą, podobnie jak przyjmujący do druku
ogłoszenia matrymonialne, że nie wolno używać określeń "ładne damy z Europy
Wschodniej", "rasowe Brazylijki" oraz "łagodne Rosjanki". Uczonym nie wolno
dziś badać inteligencji, uwzględniając podział na rasy; zakazuje się
wspominać o różnicach w kolorze skóry - ludzie dzielą się na "słonecznych"
i "lodowych". Brytyjscy zwolennicy political correctness domagają się
zmiany tytułu powieści Josepha Conrada "Murzyn z załogi Narcyza"...
W Niemczech, gdzie zasady poprawności politycznej są szczególnie
przestrzegane, łatwo trafić na komunikat prasowy w rodzaju: w Hamburgu
policja ujęła czterech kolorowych handlarzy narkotyków. Czytelnik musi się
domyślać, czy chodzi o Murzynów, czy może Azjatów, i z jakich krajów
pochodzą zatrzymani. Więcej - nierzadko autorzy kronik kryminalnych unikają
podawania koloru skóry sprawców przestępstw, ograniczając się do
stwierdzenia, że pochodzą oni z północnej Afryki albo wschodniej Azji.
Spośród tradycyjnych nazw mniejszości ostało się w Niemczech słowo "Żydzi".
Owszem, próbowano wprowadzić określenia zastępcze, na przykład "Niemcy
wyznania mojżeszowego", ale sprzeciwili się temu sami Żydzi, bo przecież
nie wszyscy z nich są wierzący. W Niemczech nie ma za to już z całą
pewnością Cyganów - są tylko Romowie i Sinti. W Polsce też jest coraz mniej
Cyganów, za to coraz więcej członków narodu Romów. Przynajmniej oficjalnie,
bo zwykli obywatele są jeszcze na etapie zastanawiania się, co znaczy
"Rom", czym różni się Rom od Cygana i dlaczego "Cygan" jest określeniem
negatywnym. Oraz co w tej sytuacji stanie się z piosenką "Dziś prawdziwych
Cyganów już nie ma"? "

http://www.wprost.pl/ar/8824/Szalenstwo-politycznej-
poprawnosci/


--
XL