michal <6...@g...pl> napisał(a):

> Coś w tym jest, co piszesz. Uważam, że sztuka bycia dobrym (sztuka wiary w
> ludzi) wymaga sporej dozy naiwności i wytrwałości w byciu naiwnym. Musi to
> trwać całe życie. Bo to styl życia. Przypomina to pompowanie dziurawej dętki
> tak, żeby zawsze powietrza więcej wchodziło niż uchodziło. I jestem
> przekonany, że to wyższa szkoła jazdy. :)

Ojej, ja tak nie mam.
Generalnie nie mam poczucia, że ludzie ze mnie coś wysysają. To znaczy -
świadomość, że zassają tylko na chwilę a potem i tak im wszystko klapnie, nie
powoduje u mnie poczucia bezproduktywnego dawania. To tak jak z życzliwym
gestem wobec obcej osoby - chwila i tylko chwila, ale dobra chwila. :)

Natomiast prawda, że niewesołe jest, gdy w obliczu czyjegoś problemu nie mogę
w żaden sposób postawić kogoś na moim miejscu i pokazać mu tego problemu z
mojej perspektywy. Bo opowiadanie - wiadomo - nie skutkuje.

- JaKasia




--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/