On Tue, 28 Mar 2000 05:59:45 GMT, "Mt. Benerit" <b...@c...pl> wrote:

>Dwa lata - to okres po którym traci się część ideałów zaczerpniętych na
>studiach. Uznałaś, że "coś nie działa".

Ot, kółko diagnostyczne... A może po prostu zetknęła się parę razy z
klientami psychiatrycznym i dotarło wreszcie, że nie wszystko wynika z
zaburzonych relacji z matką i nie ustępuje po szczerej rozmowie w atmosferze
terapeutycznej więzi międzyludzkiej.

>Dobrze, że próbujesz (i dobrze, że nie wierzysz książkom).

Jasne że dobrze. Przecież "każdy głupi" wie, że nikt, oprócz jego samego,
nic sensownego nie wie, zwłaszcza jak ma więcej literek przed nazwiskiem.
Powszechnie również wiadomo, że teoria psychologiczna jest całkowicie
sprzeczna z praktyką, badania są sfałszowane, a np. podręczniki pisane przez
klinicystów nieaktualne, nieadekwatne i w ogóle podejrzane....
Zaiste bardzo mądre podejście. Nawiasem mówiąc typowe dla osób chorujących
na praktycyzm, tj. idących na studia bez ciekawości wiedzy samej w sobie i
próbujących znaleść proste przełożenia teorii na działania praktyczne.
Najłatwiej diagnozuje się ten typ poprzez jego niemożność pojęcia
abstrakcyjnych bez "obrazowych przykładów z życia wziętych"

>> Pozdrowienia, szczegolnie dla tych, ktorzy studia psyhologiczne traktuja
>> jako sposob, by ulepszyc swiat, a w szczegolnosci innych ludzi.

Ja natomiast szczególnie pozdrawiam tych drugich, tj. tych których nie
interesuje usuwanie wszelkiej patologii z przyczyn ideologicznych, a raczej
poznawanie funkcjonowania niezaburzonego, czyli notabene główny postulat
psychologii humanistycznej.
---
Pozdrawiam

Michał Kulczycki AKA Ronan

>> SALVE LUX POST TENEBRAS <<