"Kalinka" <c...@o...pl> wrote in message
news:g1oukp$pkt$1@news.onet.pl...
>
>
>>Sorry, ale czegoś tu nie rozumiem: czy Twój mały waży tonę lub może
> n>ie znosi światła słonecznego???
>>Ja podczas studiów, mieszkając w innej miejscowości, niż ta, w której
>>studiowałam, brałam dziecko (niemowlę) w wózku czasem nawet na ustne
>>egzaminy. Jechałam pół godziny autobusem, potem pół godziny piechotą
>>na uczelnię. Zajmowały się dzieckiem moje koleżanki, podczas gdy ja
>>odpowiadałam, albo brałam dziecko ze sobą na egzamin - zwłaszcza, gdy
>>egzaminująca była kobietą. Zawsze spotykało się to ze zrozumieniem,
>>nigdy nikt nie wyraził dezaprobaty, nikt mi nie odmówił egzaminowania.
>>Nie sądzę, aby psycholog nie mógł Cię przyjąć z dzieckiem.
>>Nie rozumiem Twojego problemu organizacyjnego. Chyba go
>>wyolbrzymiasz.
>
> Może i sa pewne szczegóły w moim zyciu. które wyolbrzymiam. Jednak jesli
> chodzi o spotaknie z dzieckiem u psychologa to miałam doswiadczenie
> takie.: Umówiłam się na spotkanie już trzeci raz do psychiatry, bo za
> każdym razem nie mogłam dokończyć jej opowiadania, bo czasu brakowało
> (tylko 15 minut na wizyte) no i za trzecim razem kiedy miał już
> zdecydować, że moge korzystać z wizyt u psychologa indywidualnie, bo tak
> to chciała mnie wrzucic na terapie grupowa. Na to spotkanie musiałm iść z
> małym. Mój mały to żywe srebro. Zatem babka stwierdyziła, że ona nie może
> tak pracować i że to nie ma sensu korzystania z wizyt, gdy nie mam gdzie
> zostawić dziecka. Załamałam się .... i dlatego nie widzę wyjscia i
> możliwości korzystania z wizyt u psychologa.

A gdzie ojciec? Bo może on lepiej zajmowałby się dzieckiem niż ty?
Albo zająłby się i Tobą i SWOIM przecież dzieckiem (gdyby nie babskie
fochy?).

Zrubał ja kalynu na twoim podwirju.