W dniu 2011-02-11 22:12, pochodnie -|.~ Nerona pisze:
> -`@'-
>
> Użytkownik "Piotrek Zawodny" <p...@o...pl> napisał
>
>>>> Absolut neoplatończyków jest absolutem, czyli ostatecznym, do niczego
>>>> już nieredukowalnym bytem.
>>>
>>> A jak się redukuje byty ?
>>> Na czym ten proces polega konkretnie ?
>>> :o/
>>
>> Np. wodę można zredukować do cząsteczek H2O. Dwóch cząsteczek wodoru i
>> jednej tlenu. Dwie cząsteczki wodoru i jedną tlenu można zredukować do
>> zbioru / tworu, jakim jest jądro atomu i powłoki elektronów. Jądro
>> atomu można zredukować do protonów i neutronów. Protony i neutrony
>> można zredukować do kwarków. Kwarków już się nie redukuje.
>
> Bo tak powiedzieli na Luniwersytecie ?
> :o/
> I Ty ju z w to wierszysz ?
> A co powiedzą za 50 lat ?
> :o/
> I też w to chybcikiem uwierszysz ?
> :o/

Trudno abstrahować od konstrukcji, jakimi ujmuje się rzeczywistość wokół
Ciebie w tzw. świecie naukowym. Zanim mi tak powiedzieli na
uniwersytecie, długo badali rzeczywistość, tę mikrorzeczywistość. Robili
doświadczenia. Wiedza fizyczna o mikroświecie sprawdziła się:
współczesne technologie, elektryczność, chemia, itd. - to wszystko
funkcjonuje, a zatem opisy (modele) mikrorzeczywistości są prawdziwe.



>
>>>>>>> 3. Ja zaś uczynię nieustępliwym serce faraona
>>>>>>> ====================================
>
>
>>> Twoim zdanie Duch Św. nie czuwał nad autorami Księgi ?
>>
>> Nie wiem. W swoich rozważaniach wolę się tym nie zajmować.
>
> Dlaczego ?
> :o/

Wtedy patrzenie na te rzeczy wydaje mi się bardziej czyste. Pojęcie
Ducha Św. jest pojęciem wprowadzonym przez ludzi, którzy w Niego wierzą.
Prawdopodobnie pojęcie to powstało w jakimś dłuższym procesie
kształtowania się myślenia o Bogu, o tych sprawach ostatecznych. Ja wolę
patrzeć na to od strony tzw. "zwykłej": coś tam kiedyś stworzono, jakąś
opowieść (np. o stworzeniu świata i człowieka), potem przekazywano ją z
ust do ust, potem jako taka nabrała ona mocy (autorytetu), potem została
spisana, w to co głosiła - wierzono, itd.

Np. fragment opowieści o skutkach grzechu pierwszych ludzi: jest tam
mowa o tym, że Bóg mówi do węża, iż będzie się czołgał, a poza tym - iż
człowiek zmiażdży mu głowę, a wąż zmiażdży człowiekowi piętę. Widzę w
tej opowieści próbę wytłumaczenia, dlaczego: 1) wąż pełza, 2) zadaje
ukąszenia, 3) człowiek może łatwo go zabić.

Teraz ludzie często interpretują ten fragment alegorycznie, ale
początkowo moim zdaniem należało go rozumieć dosłownie: "dlatego, że wąż
skusił pierwszych ludzi, to za karę musi pełzać na brzuchu" - i mamy
wytłumaczenie, dlaczego pełza. No a skoro pełza - to może ukąsić w
piętę, a z drugiej strony - można zdeptać mu głowę.



> Bo Cie swędzi dupa ?
> :o/
>
>
>
> \\>>> Ten pogląd trudno pogodzić z takim zwykłym antropomorficznym
>>>> wyobrażeniem dobrego Boga.
>>>
>>> A w czym antropomorficzne wyobrażenienie jest gorsze
>>> od nieantropomorficznego ?
>>> I czy mozesz dać przykład nieantropomorficznego
>>> wyopbrażenia dobrego Boga ?
>>
>> Nie wiem, czy jest gorsze. Chyba każde wyobrażenie dobrego Boga jest
>> antropomorficzne, bo odnosi się do jakichś cech podobnych do cech
>> ludzkich. Dlatego trudno mi podać przykład nieantropomorficznego
>> wyobrażenia dobrego Boga.
>
> A to dziwne, bo miałem wrażenie,
> że Ci coś nie leży antropomorficzne, brat...
> :o/
>
>
>
>
>>>> Tu Bóg występuje raczej jako Opatrzność, która za wszystkim stoi. Moim
>>>> zdaniem można to tłumaczyć różnymi nurtami w myśleniu o Bogu u
>>>> starożytnych Izraelitów.
>>>
>>> A co z Duchem Św. ? Nie pomagał im we właściwym
>>> zrozumieniu Boga ?
>>
>> Nie biorę pod uwagę Ducha Św. Staram się spojrzeć na twórczość autorów
>> Biblii jak na twórczość po prostu. Nie wiem, czy Bóg istnieje. Oni
>> uznawali, że istnieje - to wszystko.
>
> Zgoda.
>
>>>>>>> juda.~
>
>