Użytkownik "Marsel"

| nie o to chodzi!!!
|
Masz rację 'system'.
Ok.
Życie i system przeplatają się.
Istniejemy i żyjemy - pełni - w systemie.
Ale tylko wtedy, gdy pojmiemy jak działa.

Gdy widzimy sędzinę wydającą wyrok,
jako dziecinną zabawkę.

Tak, dokładnie wtedy.

Gdy widzimy polityków jako dzieci, krnąbrne,
ale żyjące w systemie, tak samo zabawne jak
kości rzuconych przed nas problemów.
Gdy potykamy się o wszystko, o każdy szczegół
niezbędny do istnienia.
Gdy wywalczamy, gdy chcemy przetrwać.

System - nas chłonie. Ale to OT.

Pytanie brzmi:
Jak się uwolnić ?

Ja to wiem.
Cebe to wie.

Myślę, że inni też.
Wiem jak?
Czemu nie mówimy otwartym tekstem?

Psychologicznie powiedziałbym - wytwórz odpowiednią sieć
neuronową. :-) Powaga.
Wytwórz.
Chęć potencjalnego zrozumienia.
Bez tej sieci, musiałbyś pozostać dzieckiem,
ale już nie jesteś.
To właśnie cię wyswobodzi - wiedza.

Lub wiara.
jedno i drugie prowadzi do stabilności systemu.
Zaufaj.

Nie muszę nie rozumieć.
Muszę rozumieć.

To proste przełożenie.

Jeśli czegoś nie kumam - to właśnie Ty mi potrzebny jesteś
do pojęcia.

Pewnie lepiej podążać za dyplomowanymi - ok. :-)))

Choć we dwójkę zawsze raźniej. :-)

ett