Użytkownik "bazyli4" <b...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:ehg5b9$qtb$1@nemesis.news.tpi.pl...
>
> > Wszystko wskazuje na to, że jednak zabawka. Opisane w artykule
> > postępowanie
> > kobiety wskazuje, że liczy się ona wyłącznie z własnym zdaniem. Jeżeli nie
> > potrafiła uszanować zdania męża, to czy będzie szanować indywidualność
> > dziecka?
>
>
> Liberał pośledniejszego sortu czy co? Kule śniegowe Cię opałętały? ;o)
> Ona chce mieć dziecko i jest wysoce prawdopodobne, że stworzy mu dobry
> świat...
>

Ona chce MIEĆ dziecko. A jak ktoś coś bardzo chce mieć, to chce, żeby to coś
(lub ktoś) odpowiadał określonym wyobrażeniom. Zbyt wiele widziałem dzieci
nieakceptowanych przez rodziców, bo np. oceny były zbyt niskie lub
zainteresowania nie te. Nie twierdzę, że opisywana pani na pewno będzie tak
postepować, ale jej zachowanie doskonale pasuje do schematu, który znam aż za
dobrze z doświadczenia.

>
> > Kobieta chciała dziecko i zdobyła je wbrew woli męża - niech ponosi
> > finansowe
> > konsekwencje posiadania tego dziecka. Jest to dziecko niechciane przez jej
> > męża,
> > a do tego on nie miał nawet najmniejszego udziału w jego poczęciu.
>
> Ciekawe, co mówił facet, jak się żenił, pewnie, że chce mieć dzieci ;o>
>

I nadal chciał - adoptowane. Nie chciał jedynie dziecka swojej żony i innego
faceta. Albo miało być to dziecko jego żony i jego, albo obce dla obojga. Czy ta
postawa ma sens? Nie wiem, jak to argumentował, nie wiem też, jak ja bym w
podobnej sytuacji postąpił. Uznaję jednak, że zarówno on miał prawo nie chcieć
takiego dziecka, jak też prawo jego żony do posiadania takowego. Ale jeżeli nie
udało się uzgodnić stanowiska, więc małżeństwo nie ma sensu, a kobieta nie
powinna obarczać męża odpowiedzialnością (nawet tylko finansową) za dziecko,
którego tamten nie chciał i nie miał przy nim żadnego udziału.